We bellen elkaar bijna elke dag nu
Duizenden kilometers aan stenen en handen
en woorden en monden overbruggen we met vragen
zoals wat je deed en hoe het gaat
en met jou?
Het is een lijn en ook weer niet.
In een uithoek van mijn hoofd duik ik water in en dein.
Het is iets klein en ook weer niet:
golven klotsen, luchtbellen botsen,
wier wiegt en zo ook ik.
Ergens slaat een vis een vin om en keert terug.
Alles stroomt, zei je ooit.
Alles trilt denk ik: water, jouw stem,
een vraag, mijn stilte, jouw huid.
Ik beloofde je een zin; woorden om te wegen,
gratis uit te delen, voluit uit te spreken:
Hello
I came here after all
niet van mij *
maar straks keer ook ik terug
* wel van Diane di Prima
(uit On Sitting Down to Write I Decide Instead to Go to Fred Herko’s Concert)