ALS DE PIANO … deel 1 .
Ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de geboortedatum van onze PA : een eerbetoon aan hem .
In 1977 schreef Nelly Byl een tekst op muziek van Will Tura . dit lied kreeg als titel : “ Als de muren konden praten .” Will zong dit lied reeds duizend maal , het heeft een vaste waarde in zijn concerten . Hij brengt het telkens met volle overtuiging en wordt door de fans laaiend enthousiast onthaald met een daverend applaus .
We zijn ondertussen in het jaar 2012 .Honderd jaar geleden , meer bepaald op 26 februari 1912 , werd onze “Pa Dorke” geboren . Naar aanleiding van deze herdenking wens ik dit volgend verhaal te brengen met als titel : “ Als de piano van onze Pa kon praten ! “
Bij het bekijken van foto’s en het ophalen van herinneringen aan onze familie komen dikwijls de piano en het pianospel van onze Pa naar boven en dan volgen de verhalen .
Onze Pa bespeelde de piano bij elke gelegenheid en gebeurtenis , bij vreugde , angsten ,verdriet ,geluk ,amusement en gewoon uit plezier .
Onze Pa was begaafd met een muzikaal gehoor en eigen stijl van uitvoering . Ik herinner mij elk jaar het Eurovisiesongfestival op t.v. .Zodra het winnende liedje bekend was zette onze Pa zich aan de piano en speelde vrolijk het gekozen wijsje lustig mee .
Tijdens zijn jeugd was hij lid van de kajotters . Er werden bonte avonden georganiseerd in zaal Patria . De piano werd dan met de stootkar naar de zaal gebracht waar onze Pa menige sterren voor één avond begeleidde . Meermaals is dit verhaal verteld tijdens zeer aangename ontmoetingen en gesprekken , over vroeger , dan borrelde de verhalen op over onze Pa en zijn begeleiding op de piano en welke capriolen hij daarbij uithaalde.
Bij de bevrijding in 1944 werd de piano buiten gesleurd ,Pa speelde populaire deuntjes en de buren en omstaanders dansten en zongen op de noten van de muziek . Gelukkig , de oorlog was ten einde !!! Het moet een hele karwei van heffen zijn geweest om die piano op straat te krijgen want dat meubelinstrument is immers loodzwaar . Bij elk familie – en vriendenbezoek werd er duchtig piano gespeeld en uit volle borst meegezongen .
Door de kleinkinderen werd onze Pa ‘ bompa Dorke ‘ genoemd . Hij was geliefd door jong en oud . De vriendinnetjes van ons dochter wilden gegarandeerd mee naar bompa Dorke om hem te zien en te horen pianospelen ,om te luisteren naar zijn verhaaltjes en hun krom lachten met zijn grapjes , terwijl ze ondertussen smulden van de lekkere wafels , gebakken door bomma Stina .
Ons Ma zag het levenslicht ook in 1912 en wel op 7 januari . In 1935 huwde Dorke met zijn geliefde Stina . We stellen ons dikwijls de vraag : hoeveel muzikale liefdesverklaringen ons Ma ooit gekregen heeft van Pa , in een sfeer vol van oprechte gevoelens en tederheid ? We zijn er zeker van dat ze ontelbaar keren door het huis weerklonken . De piano thuis staat in ons familiaal collectief geheugen met zijn prachtige klanken eeuwig verbonden met en door het leven van onze Pa Dorke .
Fijn voor mij want Pa zijn piano staat al jaren bij ons thuis , hij wordt gekoesterd , doet ons dagdromen en geregeld bespeeld door onze kleinzoon .
Naar aanleiding van deze herdenking over Pa en Ma ,100 jaar geleden geboren , laat ik ook mijn broers en zussen aan het woord , zij wisten niet wat de andere geschreven had .
Voor hun medewerking ’n dikke merci en hartelijke knuffel . G .