dan zou ik schrijven in het zand
tot mijn huid zijn kleur kreeg
dan waaide ook de wind
zoals het ademen mij verging
dan was het water mijn bloed
en maakte het stromen mij niet leeg
dan verhulde niet de liefde
maar omhelsde de rook van het verlangen
dan danste ik de diepte in
tot mijn naam een vogel werd
en het vergaan zou mij niet vreemd zijn
in vrede zou ik verzinken
al was het maar om te herinneren
dat ik het echt was