Je bladerdek vlekt me tot luipaard. In deze nieuwe vacht warm ik me dicht bij jou, loom wachtend op een prooi in de weinige savanne die ons nog rest.
Jij draagt me op jouw malse huid. Mijn voeten volgen je zachte rimpels, uitgesleten door de liefdevolle zorgen waarmee jij over je krioelende kinderen waakt.
Jij overtreft alles met een stem die in duizenden toonaarden breekt. We fluisteren samen onder fragiele vlindervleugels. Brullen machteloos aan de zijkant. We spreken elkaar nieuwe moed in doorheen warme tranen.
Ik wil me uitstrekken. Mijn lijf grenzen aan het jouwe. Schil tegen schil. In volle luie overgave zink ik dieper in jou. Samen worden we madeliefjes die zomer uitnodigen.
Zo ademen wij zonder verschil. Zacht als droom.