kijk hoe ik dit kunstwerk vasthoud
met als titel oneindigheid
ik aanvaard het onder applaus en vouw
me dubbel voor publiek dat ik stiekem mijd
ik had niet verwacht om te moeten rouwen
in Brussel, waar ik me met de besten meet
neen, ze kunnen mij niet uitjouwen
omdat ik jouw kracht nog in mij weet
uren geleden hield ik jou nog in mijn armen
in een urne van albast
dat wat van jou nog rest: wat as
Ik kan me nog aan jouw woorden warmen
in elke herinnering hou jij me vast
jij zit in mij, zoals je bent en hoe je was