Ik heb het oneerlijk gespeeld. Een zwembril van het merk aquarapid is nu de mijne hoewel het niet de mijne was. Ik hou van zwemmen. In de naburige gemeente kunnen inwoners gebruik maken van de faciliteiten van het zwemparadijs op aarde. Ook wij, inwoners van de buurgemeente kunnen zwemmen aan een verlaagde inkomprijs, en dat probeer ik twee keer per week te doen.
Zwemmen met een zwembril heeft een aantal voordelen maar het belangrijkste gevolg is dat de ogen minder snel vermoeid geraken. Kijken onder water is niet nodig hoewel het een zekere continuïteit verschaft; de onderwaterwereld en de bovenwaterwereld blijven droog. Vervelend is dat ik mijn zwembril steevast verlies tijdens het douchen omdat ik de bril even te drogen hang aan een haakje en vervolgens vergeet mee te nemen. Geen erg, er zijn talloze zwemmers met eenzelfde gebrek. Te gek is de eenvoudige gedachte die me te binnen schoot. Ik vraag naar de verloren voorwerpen en kies een bril, lieg dat het exemplaar mij toebehoort.
Zo gezegd, zo gedaan.
Sinds ik de bril van een onbekende draag lijk ik sneller te zwemmen. Niet omwille van de merknaam 'aquarapid' maar omdat ik vrees dat de rechtmatige eigenaar zijn of haar bril zal herkennen, me zal aanspreken, me zal beschuldigen van diefstal, me kopje onder zal duwen tot ik niet meer adem, me op de bodem zal laten liggen en toedekken met zijn gevoel voor rechtvaardigheid. Ik heb het gespeeld, eerlijk.