Iedereen kent wel de Hasseltse frêle en roodharige zangeres Axelle Red, maar haar echte naam is Fabienne Demal. Zij is vooral bekend van Franstalige popchansons zoals “Mon Café”, “J’attends” en “A tatons”.
Sinds eind januari loopt er er in het modemuseum een tentoonstelling over haar. Die tentoonstelling is tot eind juni te bezichtigen. Misschien denkt u dat het dat het over de 20-jarige carrière van deze zangeres gaat. Maar het is een totaal nieuw concept. Buiten zingen is mode haar tweede passie. Bij deze tentoonstelling is zij curator en stelt zij een collectie van (Belgische) mode uit, waarvan zij van houdt en ook verzamelt.
Uit nieuwsgierigheid bezoek ik ook deze tentoonstelling. Met mijn Uitpas als Hasselaar mag ik gratis binnen.
Wanneer ik het museum betreed, merk ik dat daar uitzonderlijk muziek van Axelle Red opstaat. Maar dat stoort niet, omdat het van de tentoonstelling een geheel van maakt. Met op de achtergrond een groot tv-scherm met clips van Axelle Red. Ook wordt er veel gebruik gemaakt van de kleur rood bij de paspoppen en de teksten op de muur. Dat past ook echt bij haar. Dus je wordt echt onderdompelt van de juiste sfeer van haar, die zij voorstelt.
De kleren die daar tentoon staan, worden gedragen door vrouwelijke paspoppen. Het is ook trouwens de vrouwencollectie. De mode is daar niet alledaags, want ik zie zo niemand op straat rondlopen. Dus het komt volgens me eerder van de catwalk en de speciale modeontwerpers. De kleren worden strak gedragen en zijn mooi opgesteld. Maar ik zou daar niets van kopen. Ten eerste, omdat mijn spaarpot “neen” zegt. Ten tweede, omdat ze toch nooit op straat en op feestjes durf dragen, want zij zijn veel te delicaat. Ten derde heb ik geen plaats meer in de kleerkast. Over het algemeen is deze tentoonstelling ordelijk opgebouwd, netjes en voldoende afstand tussen de voorwerpen om alles goed te kunnen bekijken.
Op de tweede verdieping vindt er daar vooral het podium met muziekattributen waarvan zij houdt. En ook kleren die in vitrines achter glas staan. Die vitrines vind ik minder geslaagd, omdat alles zo kort en dicht bij elkaar staat, waardoor je niet alles goed kunt bekijken wat er in de kleerkast hangt. Dat is wat jammer, want een kleerkast moet kunnen vertellen wie of wat je bent aan de kleding. Aan de hand daarvan kan ik zien dat Axelle Red shopverslaafd is.
Ik ben dat ook een beetje, maar ik heb dat enkel met sportieve kledij van het merk Jack Wolfskin. Jack Wolfskin rimpelt niet, droogt snel en is gemakkelijk te dragen. Vooral die wolvenpoot als logo vind ik schattig en stoer, en daarom draag ik die kleren supergraag. Maar als er iets van dat merk is versleten, smijt ik met pijn in het hart weg. Ik doe het toch, omdat er geen plaats om het eeuwig te bewaren en daarmee toch niks kan doen.