Mijn hoofd is als een badkuip Even vollopen Even niet kijken en dan de Chaos opruimen ze heeft zichzelf Weer gemorst wat een zonde van de omgeving Totaal niet op haar afgesteld en Ze denkt ook niet meer ze geeft zich Over
jij dacht dat
En Toen werd de zee weer diep Maar mijn gedachten wel Ik hoopte nog even op spoedig Herstel maar ik moet accepteren Ik kan het niet meer
Start maar weer met de buurt Te laten denken wat voor een Kind huist in schelpen aan Het strand en daar is De zee waar je gewoon alleen staat en roept Om je moeder
en dan de pijn