Er is voor en na.
De tijd van handen
en die van curves lezen.
Het is heel klein leven
in omgekeerde evenredigheid.
Mijn wereld krimpt in,
de tijd dijt uit
net als de ontastbare ruimte binnenin
die kraakt en kreunt
onder haar soortelijk gewicht.
Licht valt binnen
doorheen de eerste barsten.
Ik heb de gordijnen opzijgeschoven.
Kijk.