Balkonpoëzie (50) - Zij falen als de beste

10 mei 2020 · 17 keer gelezen · 1 keer geliket

Zij falen als de beste,

dwalen met open ogen door de nacht.

Niets verraadt hen de weg:

geen pijl, lantaarn of gestrooide kruimels.

Hoe ruim zij ook werden voorgegaan

door generaties tot stof vergane

zusterzielen,

er is geen algemeen verankerd weten.

 

Zij falen als de beste

in hun holen, hutten, huizen en paleizen.

Hun liefde als een zegen en een vloek.

De twijfel in hun kielzog

als een vermoeide medereiziger.

 

Hoe mooi zij falen

en een lijden aanvaarden

groter dan zijzelf.

Terwille van een liefde,

groter dan zijzelf.

 

Hoe mooi, zij, de onversaagden:

de moeders.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

10 mei 2020 · 17 keer gelezen · 1 keer geliket