Balkonpoëzie (7) - Wisselwind

29 mrt. 2020 · 11 keer gelezen · 0 keer geliket

Jij wervelkind,

jij wisselwind,

nooit vind ik jou waar je me achterliet.

Ik rek en plooi me in elke hoek

tot je vinger op de valreep

weer een nieuwe blinde vlek bezoekt.

 

Het valt niet mee 

een caleidoscoop scherp te stellen.

Vervellen doe ik om te passen

in hokjes waarvan ik jou verdenk.

Eén voor één klappen lades dicht.

Je blijft een brandkast met nagelkrassen.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

29 mrt. 2020 · 11 keer gelezen · 0 keer geliket