U zult zeker juichen van geluk,
Want volksdemocratie is terug,
Ik heb zojuist op het nieuws vernomen,
Dat onze klachten zijn doorgedrongen,
Dat politici zich terugtrekken van zelfverrijking,
Voor hun eigen voordelen niet mogen stemmen,
Maar het referendum zal hun lonen bepalen.
Inbegrepen hun pensioenen en extralegalen.
Een andere aardverschuiving in het parlement,
Een eervolle buiging naar ons als mens,
Om wetsvoorstellen die gemaakt worden,
Ter goedkeuring bij het volk moeten komen,
Geschreven in, voor iedereen begrijpelijk taal,
Dan pas leeft de wet voor ons allemaal.
Nee, nee wij zijn nog niet klaar,
Uit hun hoge hoeden halen onze tovenaars,
De subsidie potjes als ideologisch wapen,
Om aan gunst en censuur te geraken,
Deze bevoegdheid wordt hen heden ontnomen,
Zodat kunst en cultuur zich vrij kan ontplooien,
En aan politieke satire in overvloed kan bezondigen.
Wat betreft het ministerie van onderwijs,
Zal de doorgedreven benauwde ideologie,
Plaats maken voor educatieve objectiviteit,
En de kindergeesten toegang te geven tot filosofie.
Zodat het kritisch denken, het in vraag stellen,
Van despoten, hun demagogieën en uitspraken,
Niet meer klakkeloos geslikt en gepikt worden,
Maar waar machthebbers zich voor moeten verantwoorden.
Geen ministers noch ideologie mogen het ministerie nog betreden,
ZIj zullen vervangen worden door een breed spectrum aan diversiteit,
Van leerkrachten, burgers, experts en ervaringsdeskundigen,
Zij zijn nu de waakhonden van onze kroost’s onderwijzende vrijheid.
Ik weet het het is lang, blijf er nog even bij met uw aandacht,
Want ik zal verder verslag geven over de ontbinding van de macht.
Wat betreft de moedwillige constructie van onze schijndemocratie,
Door onder andere onze media doelbewust te dirigeren,
Naar gunst en censuur en dat schaamteloos laten normaliseren,
Wij het kutvolk eisen de decapitatie van deze maniacale supervisie.
De politieke mandaten zijn afgeschaft, was niet meer te tellen,
Vooral in de privé waar zij feitelijk niets hebben te zoeken,
Want hun plaats is in het parlement waar zij horen te vertoeven,
Omdat de indruk die zij scheppen, is dat zij te veel vrije tijd hebben.
Het zou de politieke eerlijkheid erg doen bevorderen,
Dat de regering geen aandeelhouder nog mag worden,
Van privé bedrijven als Proximus of bpost,
Van hun verdoken inkomsten te worden verlost,
Om in plaats van belastingen te heffen en dividenden te innen,
Zullen zij het geld maar ergens anders moeten vinden.
En de geniepige fiscalisten en hun duivelse constructies,
Niet bewonderen maar vervolgen in de kamer van correcties.
Want hoe kan deze regeringsformatie het lef halen,
Om met trots hun besparingsplannen voor te dragen,
Als de rijksten hun fair share nauwelijks betalen,
Het volk gaat op schattenjacht om geld op te halen.
Als laatste de bouwpromotoren en lobbyisten,
De werkelijk architecten en aannemers van onze wetten,
Die politici vangen met aas in hun gouden netten,
Worden genationaliseerd en vervangen door ambtelijke specialisten.
Voila, dit was onze grote lands hervorming,
Democratie heeft vanaf nu een sterke fundering,
Waar de werkelijke machthebbers,
De burgers zijn, de feitelijk bevelhebbers,
Beschermd door scherpe checks and balances.
Silex
Op een houten kistje staat te redeneren.