Teksten

Getatoeëerd op haar arm, motie 36600-XV-18

2025, het russisch leger rijdt Amsterdamned binnen,  Zij hebben Hollands trots op haar knieën gekregen.  De opperbevelhebber Valeri Gerasimov,  Opent de gemeentelijke registers op zoek naar het vuile geloof.  Er staat luid en duidelijk:  Migrant # 53872:   Mohamed,  32 jaar, Moslim, Vervolgd, Gezin Vermoord. Migrant # 1015210:   Abderahman,  24 jaar, Moslim, Vervolgd, Homosexueel. Migrant # 687710:   Mustapha,  11 jaar, wees, Moslim. Migrant # 36600-XV-18:  Latifa,   82 jaar, Terminaal ziek, Moslim, Getatoeëerd, Geregistreerd.  Bente Becker, 39 jaar, Nederlander, VVD kamerlid, Diende een motie in, dat de normen en waarden,  Van elke ongewenste migrant moest gaan bepalen, Geen enkele filosoof vond ooit een sluitend antwoord, wat ging er hier mis?  De meerderheid van de kamer heeft “in favour” gestemd,  Dat zegt angstig veel en ernstig alles over haar onwetende als werkelijke intent. De 4 mei herdenking aan de Amsterdamse Dam,  Frist jaar naar jaar mijn geheugen en geweten weer op,  Wij hebben een eeuwige schuld aan de vervolgde doden,  Niet één of twee maar zes miljoen joden, Omdat wij toen elk geloof ambtelijk stipuleerde, waren wij te goed gelovig? Dit was uit respect voor elk mens dat eenzaam zou sterven,  En begraven konden worden bij de juiste goden. Mijn nederland, menswaardig,  zo’n erkentelijk en verstandig land,  En vandaag.. verloren en zoekend, derhalve tegen iedereen en alles gekant. 1940, het land keerde, twijfel en angst groeide meer en meer… De Nazis konden zich vermaken om op de joden te jagen,  Bewegingloze schietschijven om zich kostelijk te vermaken… Naam en toenaam, adres en geloof, stonden in elk register open en bloot,  Noch kosten noch moeite bereiden de Wehrmacht hun voorspelbare dood, Om die aankomende stervelingen op te pakken en te vergassen.  Woede, ophef, spijt en berouw, hypocriete superlatieven tekort,  Elke volksvertegenwoordiger zag zijn carrière bij de volgende verkiezing gekort,  En waarom bleef het CIDI zo stil, bij het aanschouwen van een herhaaldelijk verleden,  Niet enkel voor de Joden maar voor de zwakkere uit andere bloedende werelddelen,  Een nederlands parlement dat instemde voor een replay van onze eigen gemaakte gruwelijkheden.  4 mei 2025, zal een moment zijn van menselijke bezinning,  Zelfs met deze gruwelijke, onmenselijke, onwetende en onwenselijke regering… Silex Bron: Nederlands parlement: Motie van het lid Becker over gegevens bijhouden over culturele en religieuze normen en waarden van Nederlanders met een migratieachtergrond.

Silex
0 0

Tijd rijpt met spijt

Kan ik de tijd nog even doen vertragen, Voor spannende slaapverhaaltjes, De avonturen van Grote zus en Kleine zus, Voor hun dromen ben ik de aanstichter van rust. Ik wil nog eens genieten van een kiekeboetje, En verhalen vertellen onder ons zelfgemaakte tipi-tentje.  Snoepjes eten, En tandenpoetsen vergeten, Paashuisjes maken, Eitjes kleuren met smaakjes, Eitjes verstoppen, met overwinning ontdekken, Sinterklaas rijmpjes verzinnen, al gierend, Samen ophangen van de kerstversiering.  Halloween elkaar laten schrikken, En toch als Maya de Bij verkleden,  Met een plankje en twee touwen, Zo hoog mogelijk schommelen, En zo de hemel aanschouwen. En ons kapot lachen, De volwassen wereld kan op ons wachten.  Met papier maché kastelen bouwen, Buiten de lijntjes tekenen,  Verf vlekken op het tafelkleed,  Koekjes bakken in de oven zo heet. Playmobil, houten blokken en Lego, Plakband, lijm, schaar en WC rollen,  Geen grenzen, geen regels en geen voorwaarden,  Wij waren de jeugdige creatieveling,  Wij konden alles maken uit onze onschuldige verbeelding. Het strand, het warme zand, oh voor mij zo bekend, Jullie schrokken van de schuimige golfjes, van de harde wind, Van de krabbetjes die verstoppertje speelden onder de troebele waters, Haaien, slangen en andere zeemonsters. Opgelost, papa blaasde het piratenschip op voor ons avonturen zin, Wij vaarden samen de onbekende wereld in vol wonderbaarlijke beleving.  Twee scheppen, twee dochters, Wonderbaarlijke zandkastelen werden geboren.  In het gras liggen, En de vormen in de wolkjes te gissen, Wij zagen een olifant, een krokodil, Beiden hadden een opgezwollen dikke bil.  Hun warmen bolle roze wangetjes, Ik steel weer eens een kus, zo warmpjes, Zal het de laatste zijn, Dit doet mij werkelijk pijn.  Hun baby stemmetjes door mijn huis, Goosebumps op mijn huid... Deze echo's en klanken, Weerklinken toen ik ze wiegde in mijn armen. Silex  

Silex
0 0