‘laten we samen
het glas heffen en klinken!’
water in zijn glas
zachter het geluid -
de bloedige horrorfilm
wiegt hem in slaap
ook je oogballen
uitdoen, zei de pestkop van
een verpleger
als ‘n oude laptop -
opa moet de hele dag
aan de oplader
oorlogsgetuigen
niet één is er nog over -
wartaal uit zijn mond
zijn imitatie
van de held uit de western
was geen hartaanval
toet toet toet toet
doet de ambulance
de nacht doodstil
elke dag zijn
kleingeld natellend
als kleinkinderen
haar warmte
nog in de kastanje
die ze aan hem geeft
met de dag vallen
er meer appels uit de boom -
appelmoes toetje
elke herfst zegt hij
dat het zijn laatste is -
gouden bladeren
‘zo dichtbij’
met twee vingers toont hij de
naderende dood
zijn stok prikt
in het herfstblad
bij zonsopgang
————————
deze weg
niemand neemt hem meer
nu de herfst eindigt
(Bashō, twee weken voor zijn dood in 1694)