“Ik zal maar eerst bellen, zeker.”
En ze belde haar moeder,
die na welgeteld tien seconden de verbinding verbrak.
Huilen. Stille tranen eerst, daarna gezicht in handen,
luide snikken en een avond in de zetel,
dekentje hoog opgetrokken.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.