ik heb mijn gebed aan de kerk verpand
die het uit mijn binnenste wilde stelen
de inhoud is rein en gaat nooit vervelen
ook als wat er gepredikt wordt niet landt
het liefst heb ik haar woorden berekenbaar
zodat ze onder mijn huid kan kruipen
tergend traag naar de handen kan sluipen
me na laat denken over een klein gebaar
ze oogt frêle en eenvoudig te breken
toch glipt ze zelfs bij heidenen naar binnen
die haar met vloeken en zuchten bekleden
trots is het , al lijkt de termijn verstreken
en hoeft het mij niet voor zich te winnen
ieder woord en zin is op maat gesneden