Wijnand

Gebruikersnaam Wijnand

Teksten

De ochtend zei het

ik heb het nachtleger pauze gegeven het slapen op een ander matras gelegd het oude ijzer heeft al teveel gezegd en verlangd naar een ontspannend leven   elk draai is in zijn geheugen gesneden al herkent hij niet de kamer zonder verf zijn oud en wijs gezicht vertoont bederf en wordt tot op heden telkens gemeden   dun, dik ieder kon mijn lichaam schetsen genieten van het ademen en zuchten dat zich niet door hard geblaf liet storen   het onbeslapen bed wil ik niet kwetsen al had hij wel een harde hand te duchten het rusten liet zich uit in het dichte koren

Wijnand
3 1

Vrouwenmantel

ma draagt de ziekte al een aantal jarenze is kundig door een arts doorgelichtde pijn vergrijst haar liefdevol gezichtnaar sommige bloemen blijft ze staren haar jeugd had ze in een roman gegriftdaar waar ze de momenten bewaardenen lucht en land de zaken verklaardendie al een tijdje met haar hadden gelift ik zag dat de aandacht uit haar vertroksoms nog woorden of een zin achterlietwaar ze in haar leven zo op was belust de vrouwenmantel lag bij de kapstokdie de geurige gasten elke dag ziethaar frêle lijf is straks zeker uitgerust

Wijnand
4 2

4 mei

aan de lange lijn hangt nog een beetje washet geniet van de warmte en de felle zonzachtjes wappert het daar bij haar die wonal zag je ook verlies achter donker glas grauwe rook zag het haast iedere dag of kinderen die een plek hadden gevoedgelukkig was de zomer nu zonder bloeden was liefde de leidraad van het verslag soms kroop de ellende weer in hun huid kronkelde door arm en broek zonder beenen scheurde datgene wat dierbaar was de ellendige oorlog kreeg hen niet buiten stond in zijn daden dikwijls alleenwit stond haar perfect in de eerste klas

Wijnand
7 1

La mort ne me comprend pas

ik tel de dagen voor de dood maar nietze komen vanzelf wel als ik ze wil zienik ontspan en voel mij goed bovendienhet vaarwel ligt zeker niet in verschiet mijn weekagenda wordt niet hun huislaat ze daar zijn, hun kooi niet verlatenniemand van hen zal mij gaan bestratenik moet ze niet dat griezelige gespuis ze pellen mij af tot op het magere beenen slopen het tot krot geworden verblijfdat weer een goede renovatie vraagt aan de aarde leg ik mij nog niet te leenenkel de arm en het been voelen al stijfik houd van het lijf dat me moedig draagt

Wijnand
8 3

Raamzicht

de fauteuil spant strak om haar oude lijfhij draagt haar het liefst op een mooie dagover zijn rimpels doet ze geen beklaghet raam bij de tuin is sinds kort zijn verblijf ze houdt van het panoramisch uitzichthet madeliefje die uit haar knop springthet voorjaar dat haar prachtig bezingten inlijst in het opkomend ochtendlicht zijn strakke leren huid zit als gegotenen het hout dat onder haar handen leeftdat de aanrakingen zorgvuldig pareert ze geniet van hem en de dunne schroten,van het eiken laminaat dat vlinders weeftze ziet dat de tuin voor hem salueert

Wijnand
12 3

Speels ritme

er vallen vellen muziek naar benedenmet partituren die ze erg graag heeftze bespeelt de piano, vraagt beleefdof er één aandacht aan wil besteden een goede recensie laat haar zwevengeeft weer interesse en een nieuw elanBeethovens Elise leest als een romanwaar je prima mee kunt samenleven bij het kunstzinnig publiek is ze bemindwant ze schildert haar muziek in talendie ze op het podium gaat verstrooien haar fervente fans blijft ze goed gezindwant ze blijven haar aanzien bepalenFür Elise is nog steeds niet te plooien

Wijnand
18 3

Legergrap

mijn vader is een notoire grappenmakerhij kent nog de boeken uit het verzeteen paar ervan liggen nog bij het bednummer één blijft de absolute kraker iedere avond leest hij een stukje voorsomt de namen op van hen die vielenin zijn kamer dwalen weer de zielenbij geen enkele vindt hij nog gehoor over zijn nakend eind wordt niet gereptwant hij moet die ene grap onthullendie tot op heden toe steeds werd belet zijn scherpte werd in het leger niet gesnaptwaardoor hij zijn grap niet kon vervullenvannacht heeft hij een dubbele punt gezet

Wijnand
33 1

Tuintafereel

wees niet bezorgd jonge dame in de tuinde twee eiken achter jou gaan zo slapenze hebben mossen en takjes als wapenvoor je het weet lig ik weer in het duin wat de bomen zien vatten ze samen in schoonheid en een superieure prentmijn duinen blijven voor hen onbekendtoch passen zij ook achter de ramen ​​​​hun grieven en grillen ken ik nog nietal kerft de winter in hun strakke bastenen laat ze treurig op een foto achter de tuin is voor hen aantrekkelijk gebieddie ze op het doek zet met haar kwastende knoestige eiken lijken nu veel zachter

Wijnand
31 2
Tip

Sporensneeuw

ik herken de sporen in het akkerlandde ijskoude winter die er heeft gezaaidze droeg koren, tarwe en werd verfraaidnu heeft ze alleen hem als onderpand in haar kamers huist men al dagenlangwaar geveegd werd op het vergane tapijtdat mossen en menig paddenstoelen slijten dichte mist had als enige behang mistroostig oogt mijn bewonderde prentdie niet meer de franje en schoonheid hadvan toen ze nog in voorjaar en zomer lag ​​​​​​de sporen in het land waren verkenden zag je af en toe tussen hout en bladde mist loste op deze winterdag

Wijnand
104 4