Wijnand

Gebruikersnaam Wijnand

Teksten

2115

laat mij hier maar pedaleren en er zijnnaast mij hoor ik gekeuvel zie vertierze lachen de mensen hebben pleziereens schreef ik met mijn fiets in een ravijn de Tourmalet boezemde geen angst intien procent , een kapotte derailleuren tevens ook nog andere malheurwas niet bevorderlijk voor een goed begin over de bergen vleugelde ik wekenlang knuffelde de hitte, het smeltende teerkrijtte met speels gemak elke bocht aan 2115 meter hield mij niet in bedwangik ontworstelde me aan zijn verweerde hoge berg liet me kalmpjes begaan

Wijnand
0 0

Perfect afgeleverd

mijn stiefmoeder baart weer een bastaardkinddat ze door het turbulente leven sluistteder aankijkt, verzorgt - al wordt hij verguisdhij hoopt dat ze geen onwaarheden verzint uit een blok essenhout moet hij gesneden zijnlicht gekloofd, wel met een stralend gezichtze voelt dat het hout goed in haar handen ligtde rimpels bij de ogen plaatst ze haarfijn soms zit de ruwheid van de es haar in de wegwaardoor hij niet zo wordt zoals ze wenstwaar haar beitel al die tijd naar heeft gestreefdhij is naast zijn plek geboren, pure pech

Wijnand
4 1

Uitspraak

het antwoord nee hoef je niet uit te leggenzij vloeide voort uit het gevoerde debatal kreeg ik het gevoel dat men haar vergateeuwige trouw moesten wij haar toezeggen binnen de muren was zij nooit geblevenze zwierf in de omgeving en het breinwij trotseerden haar in ons samen zijnin bepaald opzicht was ze overdreven dat we haar soms in snippers verscheurenen niet belangstellend van ons afschovenwas niet, dat we haar niet wilde of wraakte als de beste kon zij de eed inkleurenzelfs toen leugens er aan gingen klovenwe mochten haar, ook toen ze ons raakte

Wijnand
3 0

Zondagsvlucht

daar vliegen jonge zwanen boven het meerdie de lucht breken met hun vleugelslagenhet is er mooi en geen reden tot klagenik zie ze zeker nog wel een aantal keer je merkt er een vorm van tevredenheidwaar zeilboten door het water snijdenom de saaie momenten te vermijdenwaar de baldadige jeugd zo onder lijdt bij het meer lees ik de wolken in de luchtdie soms wat laten vallen op het landdat nog nageniet van de zondagsrust het genot verliep in een enkele zuchtik borg haar op en wat ik las in de krantde serene stilte stelde mij gerust

Wijnand
3 1
Tip

Metamorfoses

moeder is het aanraken van zijn lijf verleerd dat al een week lang in de steigers staatze wil hem niet, omdat hij langzaam vergaathem beminnen heeft ze zich afgeleerd ​​​​​​aan zijn verzorging begint ze nog niet de stenen ogen broos, het hout vrij zwakeens voelde zij zich bij hem op haar gemaknu is alleen de voeg nog tastbaar gebied ze vindt het niet erg dat ze hem verbouwener blijven teveel mankementen zichtbaardie nodig toe zijn aan een vernieuwing uitstekende specie wil ze wel versjouwenal was hij wel van steen en onbuigbaarzijn lijf toonde tekenen van verwering  

Wijnand
120 3

Dood spoor

deze treinreis is een oneindig gebedvan smerige perrons en gebrekkig staalhet tierige groen heeft ook zijn verhaalik geniet van dit wonderschoon boeket het is vooral hoogbouw die met me reistzich heeft geworteld in het stadse landdat een pagina krijgt in de ochtendkrantwaar een critica op haar schoonheid wijst een herfstig park schuift af en toe voorbijen coulissenland dat op een Monet leekmet groen en oker gepenseeld gewas  de trein doorkruiste gehucht en bergweioverburgde de kabbelende beekzachtjes klopte land tegen donker glas

Wijnand
7 1

La mort ne me comprend pas

ik tel de dagen voor de dood maar nietze komen vanzelf wel als ik ze wil zienik ontspan en voel mij goed bovendienhet vaarwel ligt zeker niet in verschiet mijn weekagenda wordt niet hun huislaat ze daar zijn, hun kooi niet verlatenniemand van hen zal mij gaan bestratenik moet ze niet dat griezelige gespuis ze pellen mij af tot op het magere beenen slopen het tot krot geworden verblijfdat weer een goede renovatie vraagt aan de aarde leg ik mij nog niet te leenenkel de arm en het been voelen al stijfik houd van het lijf dat me moedig draagt

Wijnand
8 3

Raamzicht

de fauteuil spant strak om haar oude lijfhij draagt haar het liefst op een mooie dagover zijn rimpels doet ze geen beklaghet raam bij de tuin is sinds kort zijn verblijf ze houdt van het panoramisch uitzichthet madeliefje die uit haar knop springthet voorjaar dat haar prachtig bezingten inlijst in het opkomend ochtendlicht zijn strakke leren huid zit als gegotenen het hout dat onder haar handen leeftdat de aanrakingen zorgvuldig pareert ze geniet van hem en de dunne schroten,van het eiken laminaat dat vlinders weeftze ziet dat de tuin voor hem salueert

Wijnand
12 3

Speels ritme

er vallen vellen muziek naar benedenmet partituren die ze erg graag heeftze bespeelt de piano, vraagt beleefdof er één aandacht aan wil besteden een goede recensie laat haar zwevengeeft weer interesse en een nieuw elanBeethovens Elise leest als een romanwaar je prima mee kunt samenleven bij het kunstzinnig publiek is ze bemindwant ze schildert haar muziek in talendie ze op het podium gaat verstrooien haar fervente fans blijft ze goed gezindwant ze blijven haar aanzien bepalenFür Elise is nog steeds niet te plooien

Wijnand
18 3

Legergrap

mijn vader is een notoire grappenmakerhij kent nog de boeken uit het verzeteen paar ervan liggen nog bij het bednummer één blijft de absolute kraker iedere avond leest hij een stukje voorsomt de namen op van hen die vielenin zijn kamer dwalen weer de zielenbij geen enkele vindt hij nog gehoor over zijn nakend eind wordt niet gereptwant hij moet die ene grap onthullendie tot op heden toe steeds werd belet zijn scherpte werd in het leger niet gesnaptwaardoor hij zijn grap niet kon vervullenvannacht heeft hij een dubbele punt gezet

Wijnand
42 2

Tuintafereel

wees niet bezorgd jonge dame in de tuinde twee eiken achter jou gaan zo slapenze hebben mossen en takjes als wapenvoor je het weet lig ik weer in het duin wat de bomen zien vatten ze samen in schoonheid en een superieure prentmijn duinen blijven voor hen onbekendtoch passen zij ook achter de ramen ​​​​hun grieven en grillen ken ik nog nietal kerft de winter in hun strakke bastenen laat ze treurig op een foto achter de tuin is voor hen aantrekkelijk gebieddie ze op het doek zet met haar kwastende knoestige eiken lijken nu veel zachter

Wijnand
42 2
Tip

Sporensneeuw

ik herken de sporen in het akkerlandde ijskoude winter die er heeft gezaaidze droeg koren, tarwe en werd verfraaidnu heeft ze alleen hem als onderpand in haar kamers huist men al dagenlangwaar geveegd werd op het vergane tapijtdat mossen en menig paddenstoelen slijten dichte mist had als enige behang mistroostig oogt mijn bewonderde prentdie niet meer de franje en schoonheid hadvan toen ze nog in voorjaar en zomer lag ​​​​​​de sporen in het land waren verkenden zag je af en toe tussen hout en bladde mist loste op deze winterdag

Wijnand
112 4