Mijn vingers branden door mijn handschoenen heen,
de snelheid waarmee ik reis toont hoe hard ik het meen.
In een tijdloze zone hoorde je mijn woordengefluister,
maar wind blaast je over de bergen heen dieper in het duister.
Hou me vast ik scheur door de grond,
hoewel ik niet diep zat dacht ik dat dieper niet kon.
Mensen kijken naar mij maar we lijken allemaal op elkaar.
Observeer je omgeving dit is een gebaar,
want de wind brengt de stemmen van achter de bergen boven.
Waarom zoveel moeite doen alleen zodat ik jou kan horen?