Dus kwamen ze terug. Hij stond daar nog steeds zoals hij daar had gestaan de voorbije decennia. De armen wijd uitgestrekt, de blik warm en zachtmoedig gericht op zijn volk. Hij had de voorbije jaren ongeïnteresseerde scholieren gezien, geleid door hun meesters. Verliefde koppels, wandelend hand in hand, knuffelend op de bankjes rondom hem verborgen in de nacht. Wandelaars en fietsers, nippend aan een drankje. En hij had daar steeds gestaan. Wakend. Geduldig. Beschermend. Ze kwamen wel terug in donkere tijden.
En daar waren ze inderdaad. Wandelend met hun kinderen aan de hand of alleen kwamen ze de berg op. Een beetje verlegen lachend wezen ze naar hem. Hij zal ons beschermen, schertsten ze tegen elkaar. Hopend dat het waar zou kunnen zijn.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.