Daar is altijd schaduw en in die luwte overleeft hij.
Ongekroond, zonder eenhoorn en nochtans. Mevrouw Laga en de heer Versele hebben alles voor het welzijn van het dierenrijk.
De vriescel is er gekomen door de vraag naar vers. Sommigen dulden dat niet meer. Dat alles in korrels geperst wordt. Dat wolfachtigen daarmee gespijsd worden.
Het assortiment was al uitgebreid. Het is nu nog ruimer. Er is nu een onlinemodule waarmee samenstelling op maat mogelijk is. Een grote installatie mengt en vult de zak met de zaken die men kiest.
Verdriet. Heimwee. Angst. Men kan aanvinken wat men wil, een datum aanduiden en een tijdstip ingeven waarop de extractie zal plaatsvinden.
Toegegeven. Hij ging daar op den duur ook voor het warme aura van de receptioniste. Hij dacht te mogen dromen van haar. Bij ondergang van de zon of gelijk wat.
Hij durfde aan te nemen dat zij de capaciteit bezat om dwars door de huid heen een wezen te voeden.
Doch. De twijfel heerst en daarom produceren mevrouw Laga en de heer Versele ook alles voor knaagdieren. Eveneens voor fretjes en zij weten het nu.
Dat hij niet zo rap crepeert. Dat hij taaier is dan hij zelf verlangt en naast haar telefoontoestel met meerdere doorschakelmogelijkheden staat het bordje zonnenbloempitten.
Niet wordt gezaaid. Wel langzaam verslonden. Maar. Er wordt hier wel aan Dimitri gedacht. Zijn aanwezigheid in de vriescabine is intussen ook gewoon toegestaan.
Op dat deurtje hangt nu een copie van deze mededeling. Met handtekeningen mevrouw Laga en de heer Versele.
uit de reeks 'Duim voor Dimitri'