Het bandje schuift na enkele minuten niet meer van de schouder. Zij zweten; de kapsels waar de oksels onder schuilen. In de verte een mens. Hij of zij nadert achter een buggy of een rollater. Het is een kinderwagen waar achter een man. Hij roept me met een hey! en duwt een baby voor zich uit. Ik wil geen mini mensje. Ik leg, nu dringt het tot me door, de pop terug in de koets. Vreemde mensen kom je hier tegen...Een ander persoon kijkt me niet eens aan als we mekaar kruisen. Tot hij zich achter mij bevindt en een balletje over me heen smijt. Het komt zacht terecht, in het zand voor mijn voeten. Ik raap het op en lees dat ik het moet openen. Binnenin een tekstje. Hij schaduwt mij al weken. Zonder schaduw geen zon. Dat staat er. Vreemde mensen in dit park. Mooie purpere bloemen ook.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
8 jun 2015
· 0 keer gelezen
· 1 keer geliket