je hangt als een vage schets om mijn zetel
en het nat dat om je wangen bolt
je leunt op mijn penseel alsof je mij iets zeggen wil
en het vet dat op je wangen stolt
houdt je pijn niet tegen
of hoe je lijdzaam toekijkt
hoe je huilt
ik kan dat
ik piets met mijn potlood in je oog
en veeg nog snel …
de lijnen uit
ik kan dat
ik teken
en jij bent mijn model
je hebt het koud
je bemint “schoonheid als een lappendeken”
je wil “een kussen als mijn hoofd omdat de nacht je naaktheid niet bedekken kan”
en “ik houd van je” …
laat ik je zeggen …
alsof je weet van wat ik houd
en ik dek je toe
als dat een film was en jij mijn model
konden we dan samen huilen
en doen alsóf je toneelkust