In het land van de blinden is éénoog koning.
Ik weet het gezegde niet helemaal meer en de betekenis er achter is ook wat vaag. Toch vind ik het een mooi gezegde. Gezegden zijn sowieso mijn ding. Het liefst gezegden uit mijn eigen dorp. Maar terug naar de blinden.
Wat doe je met ogen die alles zien? Iedere imperfectie, ieder probleem dat om een oplossing vraagt, ieder gebaar waarachter iets schuilt.
Soms volgt mijn mond mijn ogen snel. Te snel. Dat zorgde al eens voor straf op de katholieke middelbare school. En nog meer straf thuis. Met ouder worden zwijgt de mond wat meer, maar de ogen hebben het toch gezien. En dát is niet gezond voor het hart. Voorlopig maar wat extra Becel smeren dus..