Je bloemen heb ik
vandaag niet bij je graf geplant
waar ze toch maar dood gaan onder vele blikken.
Ik schik ze bloem per bloem,
knoop ze open, haper aan de doornen,
en plaats ze in mijn huis waar de ochtendzon
binnenvalt, waar je fotokader
in de kast, je bidkaart in de map,
waar je laatste trui mijn lijf verwarmt.
Waar ik je eenmaal nog
voorbij zie gaan bij de open deur,
waar je niet binnenkomt maar enkel even lacht
en stil je weg verder gaat.
Waar je bloemen in mijn huis staan,
in de ochtendzon, opdat ik je morgen niet vergeet.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.