Boedapest, Boedapest, Boedapest

4 aug 2014 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

Boedapest

Ik laat de nacht in me verdwalen,

En de dageraad slechts in schilfers op me dalen.

Beloftes van een werkelijkheid die ik nog niet wil dragen,

Zolang de stad de drank aanreikt en vrouwen me behagen.


Boedapest

Geheime plekjes als geen ander,

In bochten van verwondering waarin mijn roes meandert.

De Kettingbrug, het Heldenplein, de steegjes naar de burcht.

Van kert tot kert, de drank goedkoop, de nacht kan niet meer stuk.


Boedapest

Stad aan de stroom die weigert te vergeten.

Een mozaïek van meerwaarde, van eeuwenoude kreten,

Een palimpsest van levens voorgoed vervlochten met de pleinen,

De plaveien, parken, kerken, heuvels, straten en fonteinen.


Boedapest

Het parlement een baken aan het water,

Cyclopisch oog houdt Boeda onoplettend in de gaten.

De basiliek bespeelt de nacht, een sluwe Liszt van marmer.

Het ritme van de nachtstad maakt de zielen steevast warmer.


Boedapest

Ontwaak, maar niet te snel.

De nacht huist in mijn vacht, onder mijn vel.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

4 aug 2014 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket