het begint met een variant van kerkhofwandelen:
met handen op de rug door rijen lopen
flanerend de namen afgaan,
het hoofd gekanteld, ingetogen.
o - die ken ik -
wat vroeg dat die hier al staat.
misschien vind ik in deze kringloop dat pareltje
achteloos in een doos aan de poort overhandigd
niet wetend welk onheil men aanrichtte
om zomaar een groep vrienden koud achter te laten
soms begrijp ik mensen niet.
dit boek hier, een veel mooiere uitgave dan ik al heb,
en maar twee euro
- nog niet de prijs van een dagblad -
onverdraaglijk dat het voor een ander zou blijven staan.
nee maar, een volledig overzicht van de 17e eeuw
eigenlijk weet ik daar niet zoveel van
eigenlijk hoor ik daar iets over te weten.
ook geen geld.
terwijl mijn handen met boeken raken opgetast
streelt een schuldvraag langzaam over mijn gezicht
waar ga je die weer zetten?
achter dranghekkens aan doen sluiten
bij de lange wachtrij Ongelezenen?
maar wanneer ik aan de kassa sta,
ga ik sussend met een hand door mijn vondelingennest,
gelukkig gestemd,
want mijn koorts is alweer aan het zakken.