“Wat doe je?”, vroeg ik met razernij in mijn ogen en het rood op mijn wangen. Er zat een onweer aan te komen. De hemel had reeds die gekneusde donkerblauwe kleur. “Ik begraaf wat spullen voor de mensen in de toekomst.”, was het antwoord van mijn vijfjarige. Hij leunde tegen zijn kleurrijke spade en veegde met de rug van zijn hand zweet en modder van zijn voorhoofd. “Zo weten ze hoe wij leefden.”, ging hij verder. “Cool, maar is één put niet voldoende?”, vroeg ik, terwijl ik mijn autosleutels uit de ene kuil en mijn laptop uit een andere vis.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
16 aug. 2022
· 6 keer gelezen
· 0 keer geliket