Breken breekt
Zoals ik met jou breek,
Breek ik mezelf
Aan de oevers van de beek
Breken tanende tranen
Het gladde oppervlak
Het spiegelde de brakke bomen
Toen ik het blad omdraaide
Naar het hoofdstuk genaamd Stilte
Geen mens die nog wist wie ik was
Wat er was of niet was
Ik voel nog de wonde onder mijn huid als ik met mijn hand over mijn botten strijk want die breuk laat me denken aan alles wat ik niet meer heb en heimwee brengt niets terug wat verloren is