Dag Aarde,
Even geleden begon ik een brief aan u. Ik weet het soms gewoon niet meer. Alleen dat de mens verkeerd bezig zou zijn. Die dan, omwille van het gemak van de luxe, waaraan we zo gwoon raakten, dingen uitvindt om de impact ervan, de catastrofale welteverstaan, te minimaliseren. Zo bouwen we u verder af. Onszelf wijsmakend dat die ene keer, die ene vakantie, die ene vlucht nog wel kan. We geven toe aan een opgelegd schuldgevoel om een boom-te-planten te kopen. Vervolgens vergeten we of weten we nooit waar die boom dan staat.
Wat ik nog zeggen wil,
Gij draait en blijft op goede koers tussen Venus en Mars
zijt de zin van het bestaan, van melkstelsels en universa
miljarden jaren gevochten om te zijn en te geven
wat en waar u nu bent wat u daar geeft
De plek voor alles wat ademt, van
boom en groen gras en zicht op de zee
klein, nano-petieterig tot reuzegroot leven
de voedingsbron voor werkelijk alles en alles
voor oud en jong, van eendagsvlieg tot oceaan
meer kleuren dan er ooit in een regenboog passen
waar dagen en nachten moeiteloos in elkaar overgaan
daar zwaait geen enkele klok de plak over zomer-winteruur
De kans der kansen in dat eindeloze heelal !
Ik dank u voor uw aandacht, Aarde en nú voor de novembermogelijkheden.