liefste Layla
net gelijk een druppel wel eens over blad en stengel huppelt
zie ik jou ooit door het landschap en zijn bloemen dansen
alle kransen die ik heb gevlochten zijn een vogelnest geworden
vlinders blijven altijd leven ook al vecht de regen heftig tegen
ook de rest het vochtig laven van de slak zal ik voor jou beschrijven
aan de natte horizon staat een reliëf vol aarzeling te beven
straks dan zoent haar mond de nacht op één duistere wang
lang zal het niet duren voor je komt een dageraad meebrengt
die alles zal vergeven traag mijn hart met licht en onschuld vult
uit de reeks 'Majnun, het gebrabbel van een gek'