Brieven naar Mars

13 apr. 2021 · 12 keer gelezen · 1 keer geliket

2020
 
Vleermuizen zijn onbeminde vogels
nooit zitten ze op een hand.
 
Ze hangen aan dakranden en muren
zweven over markten en straten.
 
Van schrik gaan de rechtoplopers lopen
overal naartoe en nergens heen.
 
Ze komen altijd terug naar hun huizen
lijden aan grote en kleine vensters
 
en nog het meest
aan hun nakomelingen.
 
Ze sluiten zich minder op in paren
sommigen zijn dag en nacht alleen.
 
Toch komen ze soms in groepen roepen
maar worden dan snel naar binnen geleid.
 
De tijd is niet langer aan de pols
maar wordt afgeteld en vooruitgesteld.
 
Met beloften over eten en drinken
en muziek in aanwezigheid van anderen
 
gaan ze liggen, de ogen gesloten
en kijken steeds weer naar dezelfde film.
 
 
 
 
2021
 
Van alle wezens wanen de rechtoplopers
Zich machtig en slim.
 
Over het verborgen leven van vliegers
kruipers en viervoetigen weten ze weinig.
 
Dat ze ‘s nachts uit hun schuilplaatsen komen
bijvoorbeeld, en de gebaande wegen gebruiken.
 
De rechtoplopers hebben vele kleuren
De witten zijn het kwetsbaarst.
 
Biddend om een steek.
ontbloten ze in tempels hun schouders.
 
Ze ruiken sterker
want ieders angst heeft een andere geur.
 
Aan hun vensters onderzoeken ze terravorming
berekenen ze de heen-en terugtijd naar onze planeet.
 
In bijlage een uitvoerig rapport
maar hier is alvast het besluit:
 
Marsvorming is uitvoerbaar.
De chaos is groot, het moment geschikt.
 
 
 
(Vrij naar Craig Raine, A Martian Sends A Postcard Home)
 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

13 apr. 2021 · 12 keer gelezen · 1 keer geliket