De toppen van mijn vingers duwen zacht doch dwingend de huid
die mijn borstkas overspant aan flarden, voorbij spieren streelt
mijn index de door kou vervuilde ribben en maakt plaats om mij
te stoppen zoals kalkoenen geveld - gevolg - geledigd worden om
hun levenloze binnensten vol te proppen met feest en
joepie, jij zegt vrolijk kerstfeest, eet en lach, geniet nu eens
Nu of eens zeg ik terwijl de vlokken niet enkel van de stronk
vallen die je gisteren uit vanille houwde, het pronkstuk van de tafel
moest en zou het worden, maar mijn afwezigheid van kleur, die
vasthield als een kietelende klomp bovenop mijn longen, morst de
miniatuurskiërs kapot, ontwortelt kunststofboompjes, ik zeg
sorry, jij zegt laat je zelf nu toch eens toe wil je, dank je
Laten of houden zeg ik terwijl mijn klamme handen grabbelen naar
jouw uitgespuwde woorden om als pluche samen met mijn
zijnsafval de klomp in mijn kas vakkundig te herstellen en zo
werd niets gezegd, niets gehoord, is niets gebeurd, niets geweten, we
slikken restanten van het nooit gezegde door met beekjes thee en
begrijpen onderwijl de vlekken buche op het tapijt niet