ik volg sporen, zo diep gaat dat
ik doe tijd, is spelen, nodig
om te praten, om te zijn
in jouw muren zo ver weg
laat jou kruipen over mijne
scherm wat af, hecht cellofaan
zo oppervlak pulserend
zo langzaamaan pus zwerend
bind aaneen van overblijven
met woorden, komma’s, spaties
en bovenal dat ademen
door poriën in lucht hangend
in poriën door lucht hangend
is waar we moeten zijn
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.