Laten we abstractie maken van de laatste rit.
Wij, lady’s, drinken elke dag champagne,
we krijgen twee maal premie in de steden
als graag geziene gast. Als tijdrijder zijn we
kunst. we komen veilig binnen.
Maar het kan keren. Op een zwakke dag
ontdekken we ons tandvlees. En barstjes
in de heup. Dan wringt het fijne schoentje
en draait het landschap vierkant. We hebben
geen plan B. Of toch:
we slapen na de rit. We luisteren, we vragen,
we kiezen voor de aanval en krijgen schoonheid
op een blaadje. Dat is ons criterium.
We draaien het circuit en maken selfies
met de favoriet.