Daar was haar wekelijkse donderdagavondgast. Het was stipt 7 uur.
„Ha Francine. Gij zijt Francine van de frituur. Ik ben Constant. Ik praat veel. Dat weet ge hè en dat zegt mijn moeder ook altijd en zij kan het weten want ik ben constant bij haar. Hihi, dat is een grapje hè. Mijn vader is dood. Al lang geleden. Mijn moeder zegt dat hij een mengeling was van Onze Lieve Heer en Sinterklaas. Dat heeft ze uit een liedje van Annie M.G. Schmidt, een Nederlandse mevrouw die boeken schrijft. Ze noemt haar AMG. Ik ben CMB. Constant Marc Beddegenoots. Dat is de schoonste familienaam van heel Vlaanderen zegt mijn moeder. Veel schoner dan Jansen of Peeters. Gij heet Peeters hè Francine. Francine Peeters. Francine van de frituur. Ik kan goed moppen vertellen. Kent ge die van dat Vlaams meisje die Miss België wilde worden en daarom een woordje Frans moest praten. Toen ze haar vroegen hoe ze heette en waar zij werkte, zei ze: „Je m’appelle Francine et je travaille dans une friteuse”. Hihi, dat zal wel heet geweest zijn. Ik spreek ook Frans. Ik kan al tot twintig tellen in het Frans. Meer is niet nodig, want ik heb toch nooit méér dan twintig euro op zak.”
Francine wist dat ze niet dadelijk de frietjes van Constant moest bakken, noch de frikandellenworst special met currysaus. Het duurde altijd wel een kwartier eer Constant had gezegd wat er moest gezegd worden.
„Moet ik uw frietjes inpakken, Constant?”
„Jaja en de curryworst ook hè. De curryworst ook hè.”
„Dat is dan 4 euro en 20 cent.”
Constant had zoals altijd het geld al klaar en legde het op de toonbank. Dan stapte hij fluitend naar buiten.
Wat als ik de prijs van de frietjes en de worst eens opsla, dacht Francine, dan zal ik dat toch eerst eens tegen zijn mama moeten vertellen.
Een mengeling van Onze Lieve Heer en Sinterklaas. Ik heb Constant zijn vader toch gekend en die trok toch helemaal niet op Sinterklaas en zeker niet op Onze Lieve Heer. Die hadden alle twee een baard en Constant zijn vader toch niet. Tiens, daar moet ik nog eens over prakkeseren, dacht ze ook nog.
De volgende klant bood zich aan.
„Ha Marcelleke, wat moet het zijn deze keer? Ne grote met pickles en een vleeskroket?
Een verse lading frieten verdween in het dampende ossenwit. Je zag haar denken: Francine travaille dans une friteuse.
Wat is daar mis mee?