bij valavond weerkaatst licht-
vervuiling op het water waar
een maand geleden massaal
motorbootjes en kano’s dobberden
we slaan klappertandende fietsen
op de kasseiwegen gade hanteren
lantaarnpalen als uithangbord
voor trendy ondernemingsnamen
op het nat cement die de kinderkoppen
effen wil leggen laten we voetafdrukken
en verpakkingen achter struinen achteloos
voorbij de vraag hoe het ons vergaat
de struiken die weg van water scheiden
komen tot aan onze buikenpit weerhouden
ons van spontaan ijsbaden blijven
aan onze zij tot we heelhuids thuis belanden