elke dag zeggen we aan onze hond
wanneer ze haar brokken in geen tijd
naar binnen schrokt,
haar ook nog eens verslikt terwijl ze
schichtig om zich heen kijkt of ze
niet overvallen en bestolen wordt:
rustig maar.
leg een poot op je borst,
voel je adem in en uit.
slobber maar eens lekker
je drinkbak door,
brengt dat al niet een beetje rust?
we maken oogcontact en herhalen
het nog maar eens:
luister, er zijn hier geen andere honden.
je bent de enige in huis
die droge brokken met kip en groenten lust
dus ze zijn werkelijk en geheel
stuk voor stuk
allemaal alleen voor jou.