Veel bekende mensen brengen u vandaag en de volgende dagen hulde. Alle gewone mensen, die u graag bezig zagen hebben niet de mogelijkheid om u publiekelijk te bedanken. Zij zaten in hun huiskamers voor het scherm of in de ontelbare zalen die jij hebt doen vollopen.
Van wijlen mijn moeder en vader en ook van mijn schoonmoeder weet ik het zeker dat je ze deed huilen van het lachen. Van ontelbare andere mensen ook, maar dat weet je zelf wel.
Vandaag bedacht ik wat er kon zijn dat ons op een of andere manier kon verbinden, zodanig dat ik een goede reden zou hebben om mij te voegen bij de schare Vips en BV’s die je bewieroken.
Toen zag ik in de krant een affiche van een man met een grote bril. Het was een onbekend iemand geschilderd door een beroemde schilder-stadsgenoot, die net als jij geboren en getogen is in Antwerpen. En toen wist ik het.
Al een tijdje geleden kwam ik erachter dat je net dezelfde bril droeg als de mijne. Het montuur en de glazen….krak hetzelfde.
Nu scheel ik wel wat jaartjes met jou maar ik hoor de optieker het al zeggen:
“Gaston, ge stoat er goe mee. Het mokt aa een fameus pakske junger”.
En “Das just!” , dat was niet gelogen. Je zag er stukken jonger uit en door jouw bril en door jouw pretogen zag men ook jouw jonge ziel.
Enfin, dank zij onze bril voel ik mij, heel even, speciaal genoeg om jou in naam van velen te bedanken voor de lach, en al huilen clowns niet, ook voor de traan. Merciekes Gaston !