Dagen zonder zus
Het is gewoon hoe ik het mij herinner Het gras, de lucht, haar stem naast elkaar kijkend naar de wolken illusies
Het station, met de passagiers van dag en nacht in het eenzaame hoekje bovenaan de trap samen kijkend naar een schilderij in beweging
Het theaterplein op zondag het woud van verkopers en kopers en twee meisjes op een gitaar en viool
Het park op een vrije dag met vermoeide mensen die lopen om niets en een looptster die ik achterna fiets met een ridicuul gezicht
Het is gewoon hoe ik het mij herinner als ik kijk naar mijn doos vol met brieven met korte zinnen en telkens het zelfde slot
Tot vrijdag