Tussen zussen Het is gewoon hoe ik het me herinner het gras, de lucht, haar stem naast elkaar kijkend naar de wolkenillusies
Het station, met de passagiers van dag en nacht in het eenzame hoekje boven aan de trap samen kijkend naar een schilderij in beweging
Het theaterplein op een vrije dag met vermoeide mensen die lopen om niets en een loopster die ik achterna fiets met een ridicuul gezicht
Het is gewoon hoe ik het mij herinner wanneer ik kijk naar mijn doos vol met brieven met korte zinnen en telkens het zelfde slot
Tot vrijdag