Anneleen probeerde zich te focussen op haar werk, maar dat lukte niet. Haar gedachten gingen alle kanten op. Altijd weer jij schurk, dacht ze woest, jij die me een afdanktertje noemde, dat ding dat je zo graag wilde wegooien in één of andere afvalcontainer maar wat een pech: ik gaf niet op! ik eiste je aandacht vreselijk! Gelukkig kon ik nog op tijd ontsnappen uit je gevangenis! En kon vooral nu niet smeken: voor mij besta je niet meer!
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
11 dec 2025
· 0 keer gelezen
· 1 keer geliket