Deze pelgrims vrouw,
Gouden haren en grijze ogen,
Leefde wat meer gedogen,
In haar leven en in haar grauw.
Maar ondanks haar radeloosheid,
Werd haar geest bestuift en versterkt,
Door steunende contreforts van redelijkheid,
Om haar te bevrijden van schrijnende werkelijkheid.
Zij draagt de schuld en schaamte van zoveel liefde,
Die niemand zou kunnen delen met dezelfde passie,
Zij, deze toegewijde pelgrims vrouw, moet begrijpen,
Dat haar begeerte niet te koop staat maar hartbeknijpend,
Nog vasthoud aan haar geloof en haar getrouwdheid,
De familie steunt als het hart van haar confessie en haar gerustheid,
Zij heeft gelijk, zij is trouw aan haar geaardheid,
Deze jonge pelgrim die proeft aan de smaak van vrijheid,
En nog niet voldoende heeft beseft,
Dat toen zij geboren werd,
Zij als een goddelijk geschenk werd verheft.
Silex
Is nog niet klaar met vrouwen rechten.