Weer schoof de levenseconoom aan tafel in een praatprogramma. Dat trof. Hij had net steak met frieten gegeten in een nabijgelegen restaurant en had de zithouding nog in zijn lijf. Nieuwsgierige kijkers konden de recensie trouwens in zijn binnenkort te verschijnen boek lezen: De broeksriem lossen met Boudewijn Paert.
“Het gaat u nogal voor de wind, zeg. Uw leven lijkt de laatste jaren alleen maar in stijgende lijn te gaan. Dat terwijl sommigen hoogtes en laagtes kennen en de levens van anderen alleen maar een dalende trend vertonen. Heeft u daar een verklaring voor?”, vraagt de presentator.
“Die mensen spannen de broeksriem niet genoeg aan.”
“Maar de titel van uw …”
“Het is nochtans simpel. Bij een daling moet je zoveel mogelijk elke euro afvijlen. En bij een stijging alles uit het leven halen. Voor de rest moet je sommige zaken gewoon aanvaarden. Ik erger me dood aan het gedweep van sommigen met gelijkheid. Ik zou ook graag elke dag op restaurant gaan, maar ik zeur toch ook niet dat ik het me maar drie keer per week kan veroorloven!”
“Begrijpt u dat sommige mensen het moeilijk hebben?”, vraagt de presentator.
“Jazeker, daar ik volledig in komen. Ik ben tenslotte hoogbegaafd - ik heb me onlangs laten testen. Toch vraag ik me af of het niet vooral een gebrek aan wilskracht is. Aanvankelijk lag het drie keer per week steak met frieten eten me ook op de maag, maar ik heb mijn spijsvertering met zachte, doch strenge hand richting gehoorzaamheid bewogen. Natuurlijk zie ik ook mijn personal trainer driemaal per week. Anders zou je me over de straten kunnen rollen.” Boudewijn Paert gooit het hoofd licht naar achteren en laat een beheerste lach over de gesprekstafel horen.
“In verband met de oorlog tot slot. Sommigen vinden dat die te ver gaat. De rode lijn is al meermaals overschreden. U ziet het kennelijk anders?”
Boudewijn Paert zet zich rechter en rolt met de ogen.
“Kijk, ik vind het nobel dat mensen empathie hebben met anderen die lijden, maar waarom zou een ver-van-ons-bedconflict het belangrijkste thema van de dag moeten zijn? De wereld is mooi, maar sommige plaatsen moeten gestofzuigd worden. Is dat aan ons? Ik betwijfel het. Natuurlijk, dat mag je tegenwoordig niet meer zeggen in de mainstreammedia. Anders word je gecanceld.”
“Dat risico is er gauw. We zien u straks nog in het programma van mijn collega.”
“Klopt, daar ga ik verder in op hoe ik de score van restaurants bepaal. Sommigen zeggen dat de bakwijze primeert bij een steak, maar ik vind persoonlijk dat het de saus is. Meer daarover straks. Wie alles wil weten, kan mijn boek alvast bestellen op oranje punt com.”
“Hartelijk bedankt voor uw komst naar de studio, mijnheer Paert. En u, beste kijker, wens ik verder een fijne avond toe op onze zender.”