Het verhaal begint in het Kyushu Historical Museum dat nu geen museum is maar een trainingskamp om een krijger te worden als je een echte meester erin bent geworden.
Er waren drie broers die deze droom wilden waarmaken.
Tom, Julius en Kasper.
Ze moesten taken doen van hun meester die hen leerde om een krijger te worden. Zoals houthakken in de bossen, de meester zijn kleren wassen. Zo ging het er elke dag aan toe. Op een dag werden ze het zat en vroegen ze wanneer het echte werk kwam.De meester zei dat ze op zoek moesten naar iets niet zo ver hiervandaan. Het was ergens in het bos dat ze moesten zoeken waardoor ze in een andere wereld terechtkomen.
Toen verdween hun meester, hij vervaagde.Ze moesten het nu zelf uitzoeken. Ze waren nu onderweg in het bos. Tom en Kasper hadden geen idee welke weg ze op moesten dus ze volgden Julius die het wel wist. Ineens waren ze omsingeld door papegaaien. Maar Tom had een net om hen te vangen, zo konden ze verder zonder dat er papegaaien achter hen aan zaten. Onderweg vonden ze een hol. Ze sprongen erin en kwamen in een nieuwe wereld terecht. Die wereld was onbewoonbaar. Dus de broers hadden dit voor hen alleen.
“dachten ze”.
Want twee maanden later, toen ze het al wat hadden ingericht met alles dat ze er vonden, kwam er plots iets in hun wereld. Iemand had hun onbewoonde plek gevonden, die persoon wist veel over de verloren stad waar ze waren. Dus hij leerde hen kennen en vertelde dat hij hier ook plots was terechtgekomen. Hij was alleen de weg kwijt.
De drie broers vroegen of hij hun kon trainen om krijger te worden.
Dus hij deed dat, want hij wou niet dat ze faalden.
Ze leerden elke dag iets. De ene na de andere werd er sterker in.
Op een dag waren ze er klaar voor en werden ze tot krijger genoemd.
Ze konden hun eigen weg op, ze bleven in groep. Hun doel was om krijger te worden en de natuur te beschermen dus sommige dagen gingen ze ook terug naar het bos om te kijken of er geen sluikstorters waren want de nieuwe persoon vertelde hun dat er op dit moment veel sluikstorters waren. Dus ze moesten het vuil maar bij hem brengen. Hij had toch verschillende vuilbakken staan in de verloren stad waarvan ze nog niet wisten. Ze bleven bij de nieuwe persoon wonen die ze hebben leren kennen in de verloren stad.
Het was een soort vader voor hen. Zo leefden ze nog lang en gelukkig.
Einde.