Afgelopen zaterdag staat aan beide uiteinden van de Meldertstraat ballonnen in de kleuren van de Regenboog. Tijdelijk wordt die tot Regenboogstraat gedoopt. Op die dag opent daar het Regenbooghuis. In het pand dat gelegen is, in een steegje met een versleten weg en stoeptegels. In een combinatie van een strak interieur met ook in de drank, de hapjes en de versieringen op de receptie keren dezelfde felle kleuren terug. Dus een thuis voor holebi’s en transgenders. Ik ben hetero. Toch ben ik sympathisant voor hen. Ik wil naar de geplande parade kijken, maar door het slechte weer is die afgelast. Maar de avondactiviteit met andere sympathisanten maakt het wel goed.
Vroeger werd gedacht dat holebi zijn, iets dat onnatuurlijk is en dat je daarvan moest genezen. Maar uiteindelijk mislukt het. Spijtig genoeg denkt men nu in sommige landen er nog zo over. Ook denken veel mensen dat je ervoor kiest om homo, bi of lesbisch te zijn. Het is een geaardheid dat in jezelf hebt of niet, en dat kan je eenmaal niet veranderen. Toch is het moeilijk om uit de kast te komen. Veel mensen stuiten nog aan op onbegrip. Ook zijn er veel veroordelen over hen.
Waarom? Omdat twee jongens of twee meisjes die op elkaar verliefd zijn, zich niet op een natuurlijke wijze kunnen voortplanten. Toch hebben zij dezelfde verlangens als de meeste hetero’s. Huisje, boompje, tuintje, kindje. En ook een goede job en een gelukkig leven. Iets wat doodnormaal is.
Ik hoef geen traditionele dromen te hebben, want ik ben gelukkig Kinderen heb ik niet. Dat hoeft niet voor me, omdat ik druk genoeg heb met mijn hobby’s en mijn huishouden. Ten tweede met mijn klein inkomen is het voor me alleen niet gemakkelijk. Dus kinderen opvoeden kan er zeker niet meer bij, omdat ik toch hun schoolgeld en hobby’s niet zou kunnen betalen. Dat kan ik hen niet aandoen. Daarom begin ik er niet aan, want dan is er te veel stress om alles te doen. Ondanks dat ik single ben, is het leven al druk genoeg. Toch geniet ik nog altijd van leuke activiteiten die ik alleen of met familie en vrienden doe.
Korte en filterende vriendjes heb ik gehad, maar ik maak het snel uit. Zij zijn te plakkerig en vallen me constant lastig. Of zijn enkel uit op seks. Ik begrijp niet goed waarom dat soort mannen juist op me vallen. Zij spreken me aan op straat of op datingsites om eens af te spreken. En gewoonlijk valt het dan (achteraf) tegen. Ik ben niet bezig om de ware te vinden. Maar ik laat het op me afkomen als het zover is. Zolang het grootste deel van mijn karakter, hobby’s en wensen gezamenlijk met me heeft.