Het uitsterven van het veldrijden. Peter Goossens kookt. Een culinaire hotdog of de moord op Michael Jackson. Het verlies van mijn Bueno aan Lukaku. Ik lig er niet van wakker en de Renault Fuego, van mijn moeder. Rammelde aan alle kanten, in die gewone tijden.
Er waren toen nog geen open zerkendagen. Ik ging geen wilde bloemen plukken. Aan het Vierarmenkruispunt en in de baarhuizen leden moeders nog behoorlijk, de mijne toch omdat ik me zo stevig vasthield aan haar endeldarm. Ik ben nog niet veranderd. In de Spar knijp ik nog altijd, door die folie heen, in de worsten want ze liggen daar. Exhibitionistisch vlees, die koelrekken zijn wreed omdat de ventilator zo venijnig in mijn hersens boort. Ik moet er weg.
Ik heb gepast geld in mijn linker broekzak zitten, zoals altijd. Ik denk wat dat betreft vooruit, over wat ik morgen kopen zal en hoeveel het precies kosten gaat. Met mijn linkerhand, want de rechter is veel te vet van al dat worstgeknijp, haal ik de drie muntstukken boven en betaal zonder ook maar één woord te zeggen. Dr. Fraeyman staat altijd naast me aan de kassa en maant me aan grensoverschrijdend gedrag te vermijden. Dus ik zwijg.
Het blik erwten heb ik ook vandaag niet gekocht. Het hakt er altijd in, Martine, als ik ze zie staan in het rek. Hoe onnozel ben ik ooit geweest. Ik had de stammen die de boomhut rechtop hielden doorgezaagd, de Massey Ferguson een klopje op de motorkap gegeven en toen riep moeder dat ik helpen moest. De laatste zak met kleren in de koffer gestoken en ik moet gedacht hebben: toch wat proviand en heb dat ene blik meegenomen. Erwten, met een houdbaarheiddatum die nog jaren ver in de toekomst lag.
Die jaren vonden later en het stof lijkt neergedaald, beschermt me waar het ligt, op die warmrode gloeilamp voor de kuikens van weleer. Nus is het kot, ons thuis van toen overgegroeid, deels met klimop en de droge takken van een bruidssluier. Ik durf er niet zo goed voorbijrijden, want ik zie er veel te veel, voel de wind die van over de vijver de boomgaard binnenwaait. En dan hoor ik het opnieuw, dat alles rammelde. Aan de Fuego van mijn moeder.
uit de reeks 'Over eelt en zurkelteelt'