Op de hotelkamer van de zanger van Mâneskin:
‘Wat is dat toch steeds met jou?’ vroeg God de man met Italiaans accent na afloop.
‘Ach, u kent me nu al Ten Years. Ik ben El Diablo. Avontuur geeft me Adrenalina. Maakt me Loco Loco.’
God zucht. Ik wist wel dat het weer een gekkenhuis zou worden met jou. Jij maakt er meteen weer The Wrong Place van. Ahoy transformeerde in een Discothèque en die lieflijke Chantal leek haast wel op een Fallen Angel.’
‘Voilá, mijn God, u weet toch. Karma is een bitch.’
Ja zal wel, maar je zult je Dark Side moeten indammen. Dat was je Last Dance. Word volwassen.’
‘Mijn God, Growing up is getting old. Ik voel dat ik verander, ik ben bezig met mijn Birth of a new age.’
‘Als jij het zegt. En wie was trouwens die vrouw aan je zijde?’
‘Oh gewoon, een Russian Woman van die delegatie. Hoezo?’
‘Nou, die had wel iets weg van Mata Hari vond ik.’
‘Ik kan u zeggen God, in Tout l’universe is er geen zachtaardiger wezen als zij. Zij is zo zoet als Sugar.’
‘Wat is die Shum buiten? En al die Voices?’
‘Ik ben bang dat het de politie is, God.’
‘De politie? Je me casse. Waarom?’
‘Ik ben bang dat ik van drugsgebruik word verdacht.’
‘Wat? Hoezo? Ik ga niet weer die Embers uit het vuur halen voor jou. Vlucht, als je kunt. Of los het op.’
‘Zitti e buoni. Voy a quedarme.’
‘Waarom? Waarom zeggen mensen dat van jou?’
‘God, ik heb geen idee maar Love is on my side. I don’t feel hate. We hebben gewonnen. Dat feit set me free. Ik zie u volgend jaar in Italië.’