Ik graas achter de kudde aan
Zo ver dat de leeuwen me vergeten
Zo ver dat het gras bijna terugkomt
Het lijkt leefbaar, op die vlakte
Maar de horizon heeft niets te bieden
En ik zoek naar de grond waar jij op stapte
Maar ik ben waar het nooit went, ergens
Zo ver dat ik mijn naam ben vergeten
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
21 jun 2024
· 13 keer gelezen
· 1 keer geliket