De kruistocht van woede heeft altijd bestaan. Vanaf het eerste uur werden koppen ingeslagen voor warmte en licht. 10.000 oorlogen en nog duizend te gaan.
Als jij de laatste kogel wil afvuren en de laatste vijand wil verslaan, komt een nieuwe woede er weer aan. Een nieuwe aanval op ons bestaan.
Geen oorlog te weinig, geen oorlog te veel. Pas als zij het zeggen, is het weer even gedaan. Pas als de oorlogstrommen de adem inhouden.
Als de kolibrie een lepel hoeststroop neemt. Dan schuren de kelen van woede. “Geef ons weer oorlog, weer macht, water en vuur, weer olie en ertsen, land en veel mensen, drie koeien, een vrouw. Geef ons weer oorlog. Anders is het gedaan.”