Autisme Storm

Over Autisme Storm

Volg mijn project van een manuscript tot een eco-thriller.

X: @AutismeStorm
Website: mariobergen.com

Teksten

Allemaal figuren

Cirkels met een begin, maar zonder einde.  Draaien allen tezamen in mijn hoofd.  Als kronkelende monsters boven en beneden.  Ik wil ze sluiten, maar het lukt mij niet.  Ze draaien links, rechts, boven en beneden.  Grijze hoefijzers voor elke prikkel.  Elk geluid en achtergrondgeluid.  Elke stem ver en dichtbij, elke vorm, detail, tekst en kleur.  Komen samen als klank- en lichtspel.  Ik krijg geen cirkel gesloten.  Het blijven kronkelende wormen, grijze hoefijzers die in elkaar verstrengelen.  Laat mij even alleen. Ik moet ze ver weg gaan jagen.  Ze moeten weg. Ze zijn mij te veel.  Elke streling, elk geluid, elke vraag is mij te veel.  Een beetje boosheid nooit geleerd.  Als ik ontplof is alles woede.  Het is niet jou fout. Ik moet mij wapenen tegen al die kronkels, cirkels zonder einde in mijn hoofd.  Het maakt mij zo ontzettend moe. Het kost mij zo verschrikkelijk veel tijd.  Beter alleen de stille strijd. Dan nu een nieuwe lading vragen, woorden, strelingen.  Ik ben in oorlog met de drukke buitenwereld. Laat mij nu even alleen.  Ik heb nood aan rust; geen extra prikkels.  Dan wordt het helemaal te veel. BOEM! Dan ontploft alles in één keer.  Geen boosheid, maar mijn eigen schild.  Ik wil mijn angsten niet tonen en kan dit niet.  Het is ofwel 'geen boosheid' of 'zeer grof geschut'. Ik zou niet weten wat er tussen beiden in bestaan kan.  Ik ben niet kwaad. Ik ben niet triest. Ik wil alleen weer baas zijn in mijn hoofd. Alle losse lijntjes weer eruit.  Ze zijn weer even weg. Ze komen terug. Een nieuwe dag, een nieuwe strijd.     Autisme Storm.  

Autisme Storm
1 0

Dat huis van mijn jeugd

Waar is dat huis waar de deur nooit opengaat Waar het wachten blijft op warmte en blijheid De vreugde altijd zoek is en altijd laat En het enige kind zwijgt en lijdt Hier waar vader met strenge hand regeert En moeder kuisziek de liefde wist Waar mijn maag zich ommekeert En iedereen gaat lopen met leugen en list Waar ik mijzelf niet eens kan zijn Mijn vader ontsnapt en de koersfiets neemt Met een strenge hand het kind de hoek indrijft En mijn moeder een tweede claimed Waar geborgenheid en een knuffel verborgen blijft En moeder mij naar de school toestuurt Met rode muts met witte pompon Waar pesten duurt en voortduurt Lachen om mijn anders, mijn dikke ton Snel met mijn fiets op de vlucht Verdwalen op grootmoeders’ boerderij Om te ademen, om vrijheid en lucht Met de dieren aan mijn zij Waar is dat huis Waar mijn moeder flikflooide in de kelder Waar is dat huis Waar spanningen vertroebelden het leven helder Daar wil ik niet langer naartoe Waar in de living het ziekenbed van moeder lag Na vier jaar behandelingen en kanker moe Waar ik stelende zussen bezig zag Met handen vol parels en juwelen En kleren en meer van dat fraais Waarvan kinderwonden niet meer helen Zoals vissersboten werkloos aan de kaai Een huis waar ik nooit mijzelf kon zijn Omdat flikkers nu eenmaal niet in hun kerk pasten Ik stelden hen zwaar teleur, echt niet fijn Omdat ik simpelweg viel op gasten Waarom kan een thuis zo moeilijk zijn Waarom kan ik niet gewoon de zoon zijn Die anders is dan iedereen Als een tomaat naast een winterpeen Het huis waar ik niet wil komen Niet wonen Waar vader nog wat wou toelichten aan haar sterfbed Een nieuw gegeven, een nieuwe aanzet Maar dat huis heeft nu afgedaan Ik woon nu elders Gelukkig voortaan   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
4 0

Emotionele en communicatievalkuilen bij autisme

EIGEN BERICHTGEVING – BRUSSEL – 21 mei 2020 – Waarom lukt het niet-autisten zo moeilijk om zich in te leven in de wereld van mensen met een autisme spectrum stoornis (ASS)? Leven autisten nu eenmaal op een andere planeet of zijn het de niet-autisten die daar vertoeven? In elk geval lost het niets op betreffende een betere verstandhouding en begrip als je niet in elkaars leefwereld kan en durft kijken. Andere informatieverwerking De informatiestroom loopt bij mensen met autisme nu eenmaal gans anders. Een verzender stuurt een boodschap naar de ontvanger. Deze ontvangt en stuur zijn antwoord terug. Zo eenvoudig is het op school, maar is praktijk loopt dit scenario heel anders voor mensen met een aangeboren ASS-aandoening, waarvoor geen medicatie bestaat. Alleen het inleven in de wereld van autisten en het bespreekbaar maken kan zorgen voor een beter begrip, aanvaarding en het rekening houden met de andere partij. Autisten ontvangen inderdaad een boodschap van een gesprekspartner of een ander medium of gewoon als ze levensmiddelen zien staan in de supermarkt, mensen zien passeren in de straat en de dagelijkse handelingen doen zoals niet-autisten. Vijf keer meer prikkels Echter het belangrijkste adertje bij autisten is dat ze prikkelgevoelig en vaak ook hoogsensitief zijn. Ze ontvangen dus vijf keer meer prikkels dan niet-autisten. Naast de boodschap van de gesprekspartner of tijdens een ander gebeuren krijgen ze ook vier boodschappen in de marge die ze eruit moeten filteren. Die vier schemerboodschappen hebben geen belang of toegevoegde waarde en hiermee moet geen rekening mee worden gehouden. Toch slaan mensen met autisme ook deze boodschappen in de schemerzone op. Bijvoorbeeld: het geluid op de achtergrond van een ijskast, een voorbijrijdende auto, een fluitende vogel, een bijzondere wolk die voorbij drijft, wat er is de kast ligt achter de gesprekspartner, welke behangpapier er is, enz. Allemaal schemerboodschappen die totaal geen nut hebben. Maar als verdedigingsmechanisme dat te sterk is ontwikkeld, komen die boodschappen in de marge ook tot bij hen. Kernboodschap filteren Het kost voor mensen met autisme veel tijd en energie om de kernboodschap te filteren uit de vijf prikkels en de andere vier nepboodschappen los te laten. Daarna moet een autist beslissen wat hij of zij met die boodschap gaat doen : Ik reageer niet, want het is niet nodig.Ik reageer niet, want ik denk dat er nog bijkomende informatie komt met nieuwe boodschappen.Ik reageer, want ik denk dat het nodig is en ik alle informatie heb gekregen.Oogcontact Bij die beslissingen kan iemand met autisme geen rekening houden met het oogcontact met de gesprekspartner, want oogcontact is een zeldzaam toegepaste en bijzonder moeilijk in te schatten vorm van communicatie bij mensen met ASS. Ze schatten dit talrijke malen, beslist goedbedoeld, totaal verkeerd in. Voor iemand met autisme is het bijzonder onwennig om oogcontact te hebben met andere mensen. Dit voelt raar en heel onnatuurlijk aan. Het is zoals in je blote in de auto rondrijden en iedereen je aankijkt. Dit soort gevoel krijgen autisten als je hen verplicht tot oogcontact. Het blijft altijd een onnatuurlijke houding en een ingestudeerd nummertje voor hen. Veel tijd en energie Door het vele tijd om de kernboodschap te filteren uit een vijfvoud van prikkels, kost dit voor iemand met ASS bijzonder veel energie en tijd. Daarom zijn autisten ook sneller en vaker uitgeput en vermoeid dan niet-autisten. Door het lange tijdsverloop gaat de boodschap bovendien soms de mist in of zit de andere gesprekspartner al vier zinnen verder – en gaan die mededelingen verloren – want vlotte communicatie tussen beide partijen niet zal bevorderen. Inlevingsvermogen en emoties Inlevingsvermogen en emoties liggen moeilijk bij autisten omdat het verwerken van een overvloed aan informatie en communicatie veel tijd kost. Vaak komt de boodschap later die dag of dagen nadien opeens terug vooraleer ze verder kan worden ontleed en in een juiste context geplaatst. Daar waar emotie een rechtstreekse onmiddellijke reactie is bij niet-autisten, kan hier een periode overgaan bij mensen met ASS. Waarom ze dan opeens blij of droevig zijn op een ogenblik dat je het niet verwacht, heeft dus te maken met die langere tijd die ze nodig hebben om eenzelfde boodschap goed te begrijpen en te verwerken. Emotie en gebeurtenis niet gelijklopend Autisten hebben niet meer of minder emotie dan niet-autisten, alleen loopt de emotie niet altijd samen met het tijdstip van de gebeurtenis. Autisten hebben ook nood aan planning, structuur, duidelijkheid en houden zich vast aan kleine en grote gewoontes waarvan bijzonder moeilijk kan worden afgeweken. Plotse veranderingen in planning, structuur en regelmaat verstoren het hele denk- en communicatieproces bij autisten. Zij raken dan in paniek en voelen hun omgeving aan als een “boze buitenwereld” die hen niet begrijpt of hen niet wil begrijpen. Ze hebben het gevoel dat ze worden geleefd en niet tot rust kunnen komen in een omgeving om alle informatie rustig te kunnen verwerken. Overprikkeling Autisten worden door de drukke buitenwereld regelmatig overprikkelt en moeten dan tot rust komen in een vertrouwde leefwereld met een favoriete hobby of bezigheid. Ze moeten hun hoofd leeg kunnen maken door iets te doen wat ze graag doen en waarmee ze de schemerboodschappen kunnen loslaten: schrijven, tekenen, lezen, wandelen, fietsen, sporten, muziek, huisdier, … Tot rust laten komen Het heeft geen zin om autisten die overprikkelt zijn nog verder te belasten met allerlei vragen, communicatie en interacties. Het best is om hen de tijd te gunnen om weer tot zichzelf te komen en hun prikkels te verwerken en los te laten. Op dat moment zal iemand met ASS beslist niet de meest geliefde huisgenoot, partner of vriend zijn. Hij is immers drukdoende te vechten tegen de omgeving die hem vijandig aanvoelt en gaat op zijn of haar achterste poten staan. Hij begrijpt heel moeilijk dat andere mensen constant sociaal willen zijn, agenda’s boordevol plannen hebben, plannen willen wijzigen en in de verre toekomst plannen maken. Planning en structuur noodzakelijk Een duidelijke weekplanning en bespreking is absoluut aangewezen om iemand met ASS te integreren en zich thuis te laten voelen in een voor hem of haar bijzonder ingewikkelde leefwereld. Wijzigingen moeten duidelijk worden doorgesproken, rekening houdende met de autist, en men houdt zich het liefst aan een planning zonder al te veel wijzigingen en onduidelijkheden. Ook moet voldoende tijd worden voorzien om iemand met ASS tot rust te laten komen in een rustige vertrouwde omgeving. Het aantal activiteiten per dag en in het weekend moet worden beperkt om overprikkeling te vermijden. Activiteiten beperken Iemand met autisme vindt het helemaal niet erg als zijn partner of huisgenoten bijkomende activiteiten doen en hij of zij op dat ogenblik zich kan terugtrekken in de eigen leefwereld en cocoon om tot rust te komen. Nooit roepen en ruzie maken Verder zijn er nog enkele tips die je absoluut moet vermijden : begin nooit te roepen en ruzie te maken met mensen met ASS of hen met communicatie te bestoken wanneer ze overprikkelt zijn, want dit komt bijzonder confronterend over omdat zij sowiezo veel meer prikkels opvangen, het hen angstig maakt en zij uit verdediging kunnen beginnen gooien met voorwerpen en wegvluchtverdrag vertonen. Eenvoudige communicatie Probeer communicatie zo eenvoudig mogelijk te doen : Vermijd lange en ingewikkelde zinnen.Gebruik slechts één boodschap per zin.Ga na elke zin na of de autist het heeft begrepen.Gebruik geen figuurlijke taal. Autisten vatten alles letterlijk op.Vermijd communicatie waar de autist geen interesse of boodschap aan heeft omdat ze dit zelf kunnen vaststellen, bijvoorbeeld “De zon schijnt vandaag.” of omdat de boodschap tegenover iemand anders gericht is zonder toegevoegde waarde voor henzelf.Het begrip om zich in te leven in de andere leefwereld moet zowel van de autist als de niet-autist komen. Daarom is het respect voor die andere leefwereld bijzonder belangrijk en mag men nooit de eigen interpretatie van het leven opdringen aan de andere partij. Alleen zo kan er meer begrip ontstaan tussen autisten en niet-autisten.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
130 0

Toen… herinneringen

Er was een tijd toen de aarde nog een ronde bol was En niemand sprak over een piek of iets afvlakken En je creativiteit niet werd gefnuikt Door Corona doden en statistieken Je nog vrij en zorgeloos kon rondlopen Zonder afstanden of meters te tellen Te wachten op mondkapjes uit China En toestellen om weer op adem te komen Toen mensen nog gewoon stierven in rusthuizen Omdat ze gewoon oud werden Toen we nog niet terecht kwamen in Whatsapp groepjes En overstelpt werden met onzedelijke filmpjes En met dwaze informatie onze handen wasten Van mensen die ons eigenlijk geen knijt interesseren En het geklaag van onderwijspersoneel die voor het eerst werken Want dat waren ze nooit gewoon Met als enige voordeel dat we dit jaar Niet naar dat bekakte Songfestival moeten kijken En eindelijk ademruimte vinden in onze agenda Eindelijk de vakantiefoto’s van de voorbije zes reizen bekijken Waarvan we al lang niet meer weten welke foto waarbij hoort De enige open parken zijn autostrades geworden Van ontregelde mensen en psychopaten Die zich verbazen over hun eigen spiegel Van agenten die niet langer op boeven jagen Maar op alles wat sociaal in de omgang is Van regels die vloeien uit een gewond dier En schreeuwen in een donkere nacht En stiltes die liggen te wachten op een begrafenis Waarbij zelfs vier kaartspelers te veel zijn Omdat we leven in andere tijden Met zekerheden die pootje gelapt zijn Met conflicten die verengen in tijd en ruimte Exploderen in de woonkamer Ontgroenen in de supermarkt Tot niemand nog de moed kan vinden Om de dag van gisteren toe te dekken En het bed vandaag weer op te maken   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
13 0

Ik ben niet te doen sinds zaterdagnoen

Liedtekst : Ik ben een ajuin… van ons stad Ik ben heel vies… ik ga nooit in bad Ben op weer de dool… eindig in een riool Mijn vrouw heeft ’t gehad… ik ben weeral zat Zit mijn hoofd weer vol… ga ik uit de bol Draag al haar kleren… het kan verkeren Heb ik weer leut… drink mij een teut Een hete stoot… dan ga ik in ’t rood Elk jaar weer prijs… met Jan Theys Ik zal er zijn… voor het groot festijn Ik drink dan gin, bier… en veel wijn Heb dan leut… tot de laatste sleut Ben ik nog wakker… dan voel ik mij dapper Jajaja… Ik ben niet te doen, sinds zaterdagnoen Ik ben een Aalst kapoen Ik ben niet te doen, sinds zaterdagnoen Ik ben een Aalst kapoen En ben ik weer zat, dat heeft zij ’t gehad Dan is de muis weer eens niet thuis Dan ben ik de kat in een diepe zak Dan nog liever bier en weer in de bak Neeneenee… Ik ben niet te doen, sinds zaterdagnoen Ik ben een Aalst kapoen Ik ben niet te doen, sinds zaterdagnoen Ik ben een Aalst kapoen En ben ik weer zat, dat heeft zij ’t gehad Dan is de muis weer eens niet thuis Dan ben ik de kat in een diepe zak Dan nog liever bier en weer in de bak Héhéhé… Ik ben niet te doen, sinds zaterdagnoen Ik ben een Aalst kapoen Ik ben niet te doen, sinds zaterdagnoen Ik ben een Aalst kapoen En ben ik weer zat, dat heeft zij ’t gehad Dan is de muis weer eens niet thuis Dan ben ik de kat in een diepe zak Dan nog liever bier en weer in de bak   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
7 0

Die vluchtige zomer

Hoe vluchtig was die zomer Als een zuchtje in de herfst Drie hittegolven zei de weerman Ik trek een warme trui aan Te weinig water stond in de krant Ik neem een glas water van de kraan Niets gebeurt op politiek vlak Alleen revoluties brengen politiek Weer een kat vermist En de asielen zitten bomvol Net als de wegen, de steden, het openbaar vervoer Als heel de aardkloot eigenlijk Want niemand woont in de oceaan Water genoeg daar Maar we hebben liefst iets zoetigs Om onze tanden kapot te knabbelen Op kosten van de sociale onzekerheid Om nadien tien vegi kookboeken te kopen Dieet 363 te volgen En de maand nadien een nieuwe kleerkast Want weer een maatje bij Zolang ze maar geen vreemd kleurtje hebben Ik vind wit een vreemde kleur Zolang ze niet anders zijn Mijn spiegel schrikt zich elke ochtend te pletter Besef Als de linkshandigen beginnen rechts te schrijven Is hun laatste pennentrek nader We gaan iets voor het klimaat doen Elektrische boten in Amsterdam Ze gaan varen met 300 miljoen Chinezen Die voor het eerst een monovolume kopen Fijn in gangnam style het milieu … verder om zeep helpen Moet er nog een iFoon, e-auto of tablet zijn Nikkel, mangaan en kobalt Kom gerust langs in Congo Lieve Belgen en Chinezen Ontgin het, steel het, verkoop het Laat de kinderen putten graven Twintig meter diep Kinderen en ertsen genoeg Vooruit met die plundering Want de zomer was weer vluchtig En lithium wacht op ons Made in Chili en Australia Een half miljoen ton Voor minder komen we niet langs Want we hebben het druk Met het plunderen als kolonisten Van elke Afrikaanse bodem En onze dieetboeken zijn reeds tweedehands Zo vluchtig als die zomer   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Maalbeek

We gingen op weg zoals elke ochtend We gingen op weg zoals telkens weer Toen daalde de zwarte regen neer Voor jou geen dinsdag meer Drukke metro een laatste zoen Vertrouwde stop waarom anders doen   Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek,   Bedolven in stof van haat en woede Bedolven in schoonheid zoet Zo dichtbij de hel onder de grond Waar onze liefde vond Ontspoorde gekken gemene gril Toen stierf de tijd en het werd stil   Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek,   Europa schrok en keek naar jou Europa huilde om man en vrouw Kon ik je maar een knuffel geven Was jij maar bij mij gebleven Verdronken rivier huilende dagen Na woede nog zovele vragen   Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek,   Onze ontmoeting daar plots gedaan Onheil en een donkere traan We omarmden elkaar daar zonder zorgen Maar waar is nu de weg naar morgen Je bleef daar achter op jankende treden Heden werd toen het verleden   Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek,   Hun dromen maken wij vandaag Hun namen als een tweede laag De stad verbonden in elke hoek Laat haat voor eeuwig zoek De stad verbonden in elke hoek Laat haat voor eeuwig zoek   Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek,   De weken tellen geen dinsdagen meer De uren zoeken minuten weer Ach irissen zullen er altijd bloeien Uit donker het licht blijven stoeien De stad verbonden in elke hoek Laat haat voor eeuwig zoek De stad verbonden in elke hoek Laat haat voor eeuwig zoek   Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek.   --- Tweede laureaat Liefde voor Lyriek wedstrijd 2019.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Hoe lang was het geleden… de eeuwige stilte?

Hoe lang was het geleden? Het verhaal in het verleden voor de mensen van heden. Hoe lang was het geleden? Dat ze elkaar terug in de ogen konden kijken? Een zerk ertussen. Van de melkboer, die van zijn melk was toen zijn zaak van melk op de fles ging. Tetra Pak. Dat was de toekomst hadden twee Zweden bedacht. En het was afgelopen met melk en fruitsap in flessen. Zijn zaak en zijn hart begaven het. Nu ligt hij spelbreker te wezen tussen hen. Zij die daar in elkaars ogen keken en zagen dat het goed was. Die elkaars hart hoorden tikken. Tot ze alleen hun dikke hoorapparaat nog zagen als ze hun dikke bokaalglazen met de wind voelden tikken op hun dikke neuzen die in tegenovergestelde richting stonden. In melkwitte letters staan hun namen nu geschreven in dikke basalt. En tussen hen in met gouden grote dikke krullen die van een melkboer die zijn tijd had gehad. De koeien stonden werkloos in de wei. Sojabonen moest het nieuwe stadsvolk hebben. En tofu en glutenvrij brood. De molenaar verbleekte op een oude prentbriefkaart. De oude tijd zou verhuizen naar filmarchieven. Zelfs de bibliotheken deden hun beeldenstorm met letters en woorden. Digitalisering. Computerisering. Online. Lenen en ontlenen zonder stof of zorgen. De oude bank verdween. Versleten en niet vervangen. Alleen de Leie bleef meanderen zoals voorheen. Ze keek alleen in de bocht de andere kant op. Weer drie knipogen de oude rivier verder de stad in begeleiden. Een mist stak op. Het werd weer avond.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Hoe lang was het geleden?

Hoe lang was het geleden? Niemand zou het weten. Hoe lang had het geduurd voor ze elkaar zagen? Ze konden niet helder denken, alleen vragen. Was het een herfstdag, lente of in mei? Dat ze daar zaten, een bankje aan de Leie. Ze keken elkaar aan. Ze waren dezelfde en toch anders. Anders dan voorheen. De nieuwe oude kennismaking. Een gebaar, een streling, een gewaarwording. Veel te lang had het geduurd. Zoveel water door de Leie. De boten van voorheen waren reeds versleten. Van een ‘goede behouden vaart’ naar ‘uit de vaart’. Ze vluchtten niet langer in het verleden.   De nieuwe tijd sloot oude wonden en bracht leed en nieuwe wonden. Een andere tijd met een oude piano. Een piano die niet gestemd moest worden. Voor stemming was geen tijd. En hun oren waren reeds jaren versleten. Versleten, maar het bleven oren. Lang, uitgerokken, verweerd door tijd en jaren. Ze hoorden elkaars glimlach en ze zagen het schuren van eikenbladeren over de weg van het leven. Horen werd zien en zien werd horen. Dat schijnt zo te horen. Er waren niet langer beperkingen. Er waren niet langer aparte zintuigen. Ze waren één geworden met de houten bank. Verweerd door weer en wind.   De groene verf afgebladerd. Het hout gebarsten zoals een barstend hoofd na een avondje te veel gaan stappen. De oude zitbank had zichzelf verzopen in het grijze water van de Leie. Het riet verborg niet langer de vogels die voor schaamte waren weggedoken. Het riet gaf het op. De zwaarste storm had het doorstaan, maar de maandenlange regen verrotte de boel tot in de holte van de stengel. De houten bank was de schaduw van de dinsdag- en donderdagmiddagen en fleurde alleen op zondagochtend nog op. De week werd korter. Het oudere koppel bleef langer weg. Tot alleen hun namen waren te lezen op het kerkhof aan de andere kant van de Leie.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Zoektocht naar rust

Het trachten, het zoeken, het verlangen. Het hopen te vinden van de rust, de stilstaande fase in een dagelijkse wedstrijd, een ratrace, een race tegen de tijd. Het verlangen en het zoeken naar een quasi onbestaande tijdelijke toestand om deze eeuwig te laten duren. De rust zo ver weg, zo ver van hier en zo schraal en bitter weinig aanwezig. Gestoord, verstoord worden door de verstoorders, hen die drukte, lawaai en onrust kwistig uitdelen als hing hun leven ervan af. De druk van de dagen, weken en maanden vooruit vol plannen, volle agenda’s, sociale verplichtingen, ontmoetingen, afspraken, noodzakelijkheden, drukten in ons bestaan. Cijfers van uren, cijfers van minuten, cijfers van dagen, weken, maanden. Een rat race met mensen, bezige bijen omdat het moet, omdat we er onszelf toe verplichten. De wanhopige zoektocht naar stilte, rust, bezinning, verandering, stabiliteit. Rust. Het gezoem van bezige bijen, van slierten auto’s, tractoren, vrachtwagens, die alsmaar diepere putten maken in de wegen en het landschap. De rubberen banden die zich kapot verslijten aan het asfalt, betonnen straten en kiezelwegen. Het schuren tot het bot. Het gekreun en gezoem tot kilometers ver. Autoloze, autoluwe dagen. Een zegen voor mens en machine. De zondagse rustdag. De zondag wordt uitgesteld tot de volgende vakantie. De volgende vakantie verbleekt voor een nieuwe vlucht uit de dagelijkse beslommeringen. Het uitkijken naar verlof, pensioen en rust om als het zover is opnieuw deze momenten weer bomvol te boeken met taken, opdrachten, uitstappen, verkenningen, studies, verplichtingen, … De hunker naar rust, de hunker naar actief bezig zijn, nuttig zijn voor onszelf en anderen, de maatschappij. Bezig zijn, druk zijn. Wanneer mag Doornroosje weer gaan slapen? De boze wolf weer boos zijn? Roodkapje weer gewoon door het (Haller)bos wandelen? Zonder dit op Twitter of Facebook te moeten posten? Omdat iedereen het doet en we er ons toe verplicht voelen. De asociale maatschappij die gemaakt sociaal wil doen. Alleen als iedereen het kan zien. Alleen dan. Ik leef als ik twitter. Ik leef als ik facebook. Maar ik heb geen flauw idee wie de buurman is, de man of vrouw in de trein, in de winkel, naast ons. We zijn doof (dood?) als het geen likes oplevert. We weten niet meer wat we posten. Facebook vertelt het ons wel een jaar later. Druk doen, druk bezig zijn, de tijd, ons leven verder doen of verdoen, nuttig of nutteloos bezig zijn omdat het moet. Omdat ze willen dat we het allen zo doen? https://autismestorm.home.blog  

Autisme Storm
0 0

PDD-NOS bij volwassenen

Wat  is autisme?   Autisme is een aangeboren kenmerk dat zich op verschillende manieren en in diverse schakeringen kan uiten. Elke mens is anders, dus ook iedere autist verwerkt de gedachtenstorm in zijn hoofd op een andere wijze. Zo zal de ene autist zich in stilte afzonderen met zijn favoriete bezigheid zonder veel contact met anderen te maken en zal een andere autist net meer dan anderen babbelen en erg sociaal zijn. De gedachtenstorm bij autisten maakt het voor hen moeilijk om hoofd- en bijzaken van elkaar te scheiden wat niet-autisten veel vlotter kunnen. Er is een voortdurende prikkeling van beelden, geluiden, smaken, geuren en aanrakingen die gelijktijdig en in zelfde belangrijkheid op hen afkomt. Deze constante informatiestroom trachten te filteren in belangrijke en niet belangrijke zaken kost autisten veel tijd en energie. Als het hoofd van iemand met autisme vol raakt met al deze informatie kan zich dat uiten tot het volledig afzonderen in de eigen leefwereld ver van een wereld die veel te druk voor hen is. Of het kan ook leiden tot woede uitbarstingen naar hun vertrouwenskring omdat ze zich onbegrepen voelen. De partner en familie krijgen het dan zwaar te verduren omdat de autist in oorlog is met de drukke buitenwereld met constante prikkelingen, nieuwe situaties en een lawine aan informatie.   Hoe om te gaan met autisten?   Om het leven privé, op school of op kantoor met iemand met autisme draaglijk te maken voor zowel de betrokkene als zijn omgeving zijn er belangrijke tips. Enkele raadgevingen hoe om te gaan met een autist zijn te lezen op de webstek http://www.symptomen-autisme.nl: Geef me bedenktijd als je iets zegt of vraagt. Als ik boos ben kan dat komen omdat mijn hoofd erg vol zit. Laat mij dan maar eventjes. Alleen zijn helpt mij echt. Een vast plekje vind ik fijn. Bijvoorbeeld aan tafel, in de kring op school of op de bank. Gebruik liever geen sarcasme. Dat vind ik lastig te begrijpen. Vertel altijd wat ik WEL mag doen.  Raak mij liever niet onverwachts aan. Wachten of niks doen vind ik moeilijk. Kan je me helpen mijn tijd in te vullen?  Ik vind het heel fijn als je aan mij uitlegt wat er om mij heen gebeurt. Ik vind het soms moeilijk om jou gevoelens aan te voelen. Als je het voor mij verwoordt, snap ik hoe jij je voelt. Praat met een rustige stem, praat langzaam en met korte zinnen. Vertel mij altijd van tevoren wat er gaat gebeuren. Ik hou niet zo van onverwachte gebeurtenissen. Verwacht niet van me dat ik je in de ogen aankijk. Ik ben dan snel afgeleid. Ik kan misschien beter luisteren als ik ergens anders naar mag kijken. Wil je mijn aandacht? Kijk wat ik aan het doen ben en sluit daar eerst bij aan.   Autismespectrumstoornis (ASS)   Mensen met een autismespectrumstoornis (ASS) kunnen zich bijzonder moeilijk inleven in de gedachten, gevoelens en bedoelingen van anderen. Dit zorgt voor moeilijkheden in de sociale interactie en communicatie.   De gewone manier van interactie en communicatie met de omgeving door oogcontact, gebaren, lichaamshouding en gelaatsuitdrukkingen gaan een autist volledig voorbij. Spontane communicatie aangepast aan elke situatie apart vorm vaak een grote belemmering.   Een niet voorziene aanraking of knuffel kan een autist flink uit zijn lood doen slaan. Door de constante gedachtenstroom en prikkelingen concentreren autisten zich op zaken die voor hen tastbaar en zichtbaar zijn. Vooruitdenken en plannen is hen dan ook vreemd. Ze plukken de dag zoals die komt. Ze zullen wel zien wat op hen afkomt en houden zich strikt aan vaste routines, werkmethodes en gewoonten. Op die manier trachten ze de buitenwereld op een afstand te houden.   Wanneer zich onverwachte, niet voorziene gebeurtenissen aandienen die de dagelijkse routine doorbreken zal dit zorgen voor een paniekreactie. De eigen leefwereld, de veilige cocoon, wordt door de boze buitenwereld aangevallen en alle structuur en regelmaat verdwijnt.   Een nieuwe werkomgeving, een familiefeest, de renovatie van de woning of aankomen op een onbekende vakantiebestemming. Het kost autisten bijzonder veel energie en tijd om daar de eigen weg te vinden. Het wegvluchten naar een rustig plaatsje of totale ontreddering met soms woede aanvallen zijn hun manier om om te gaan met het onbekende. Voor de omgeving is dit moeilijk te begrijpen want zij verheugen zich op een feestje, een nieuwe keuken of meteen op vakantie alles gaan verkennen. Voor een autist zijn zulke veranderingen die alle stabiliteit en regelmaat aanvallen een nachtmerrie. Krijgen zij zo al een tsunami aan prikkels te verwerken, dan komen daar opeens nieuwe kleuren, geuren, vormen en allerlei onbekende gewaarwordingen bij.   De regelmaat uit zich in het repetitief karakter van gewoonten en gedragingen en het zich focussen op een bepaalde interesse. Er zijn autisten die uren kunnen gamen of lezen of eenzelfde hobby beoefenen. De algemene interesse kan zich focussen op één onderwerp dat alle aandacht en vrije tijd opslorpt. Ze kunnen je alles vertellen over een bepaald onderwerp en blijven zoeken om er zoveel mogelijk over te weet te komen. Of ze zijn een kanjer in de routinejob waarbij ze dagelijks telkens dezelfde handelingen met de grootste precisie uitvoeren. Polyvalente taken en wisselende werkinstructies zullen een autist snel uit balans brengen omdat er dan te veel prikkels binnenkomen om te verwerken. Problemen op school en op het werk kunnen het gevolg zijn als de gedachtenstorm te veel prikkels te verwerken krijgt.   Soorten van autisme   Er zijn verschillende soorten van autisme waarbij de afwezigheid van spontane sociale interacties, inlevingsvermogen en vlotte communicatie kenmerkend zijn. Daarnaast zijn er specifiek aan de soort van autisme verbonden eigenschappen.   Klassiek autisme: Achterstand in of het totaal ontbreken van de ontwikkeling van de gesproken taal.  Fladderen of draaibewegingen maken met de vingers of de handen. Het syndroom van Rett: Enkel meisjes kunnen deze vorm van autisme krijgen. Op de leeftijd van 6 of 18 maanden volgt een periode van vertraagde ontwikkeling of stilstand. Nadien volgt achteruitgang. Door eigen symptomen zoals een geestelijke achterstand, communicatie problemen en een onveranderlijke motoriek kan men een diagnose stellen. Het syndroom van Asperger: Sociaal onbevangen: waarheidsgetrouwe en pijnlijke opmerkingen tegenover minder gekende personen zijn hen eigen. Vooral verbaal doen ze het goed. Interesses, routines en rituelen zijn vaak van een ander niveau dan leeftijdsgenoten. Gelaatsuitdrukkingen, gebaren en mimiek zijn erg beperkt. Grote grove bewegingen die men maakt met de grote lichaamsdelen verlopen vaak niet vlot. Dit kan men zien bij bijvoorbeeld lopen of zwemmen. PDD-NOS (pervasive development disorder of pervasive ontwikkelingsstoornis, niet anders omschreven) Verkiest om veel alleen of op zichzelf te zijn. Deelt weinig met anderen. Neemt alles heel letterlijk op taalgebied. Goedgelovig. Moeite om van de ene op de andere activiteit over te schakelen. Overgevoelig voor prikkels. Let erg op details. Raakt in paniek bij kleine veranderingen in de omgeving. Vaste rituelen en gewoontes. Vaak bijzondere interesse in één bepaald onderwerp waarin men helemaal kan opgaan. Geen taalachterstand. Active but odd (Actief maar bizar): Gaat spontaan verbaal in contact met zijn omgeving. Vanuit zijn eigen beleving en bizarre interesses gebeurt dit echter op een naïeve en soms storende manier. Wederkerigheid en interactie ontbreekt. Afhankelijk van vertrouwensfiguren zoals symbolische relatie met de moeder Verbeelding aanwezig, maar gestoord. Intelligent, maar zwakke motorische coördinatie Geen angstcontrole, angsten. Meervoudig complexe ontwikkelingsstoornis (MCDD of multiple-complex developmental disorder): Problemen met emotie en affect. Vaak angstig of gespannen met paniekaanvallen. Denkstoornissen: problemen om werkelijkheid en fantasie te onderscheiden. Chaotisch en dwangmatig Savantsyndroom: Bijzondere geestelijke vermogen op één kenmerkend terrein Vaak kunnen deze mensen razendsnel ingewikkelde berekeningen in hun hoofd uitwerken. Zo kunnen ze bijvoorbeeld van elke willekeurige datum zeggen op welke dag van de week deze viel of zonder fouten muziekpartituren naspelen.   Prikkels in het hoofd   Mensen met PDD-NOS zien en ervaren de wereld anders dan niet-autisten. Door de voortdurende toevloed van allerlei prikkels die ze in hun hoofd moeten verwerken raken ze snel oververmoeid. Wanneer ze deze vermoeidheid miskennen of er tegen in opstand komen riskeren ze een rode lijn te overschrijden. Totale uitputting die dagen kan aanslepen of plotselinge woede aanvallen zijn dan het resultaat. De grote verwachtingen naar goede schoolresultaten kunnen door pubers met autisme vaak niet worden ingewilligd. Ze worstelen met hun puberteit en daarnaast voortdurend  nieuwe leerstof, wisselende leerkrachten en klaslokalen.    Vijf dagen na elkaar op de schoolbanken is een marteling. Laat staan dan nog lessen en huistaken voor hun overgeprikkeld hoofd. Vaak loopt het dan ook mis tijdens de puberjaren. Hevige emoties, conflicten en onhandelbaar gedrag of net het totaal in zichzelf keren en afzonderen van de altijd te drukke buitenwereld. En alle aandacht voor een bepaalde hobby of activiteit.   Feestdagen uit den boze   Kerstmis, Nieuwjaar, Pasen, Pinksteren,… Het burgerlijk jaar zit vol met feestdagen, brugdagen en extra verlof.   Iemand met PDD-NOS registreert werk- en feestdagen zoal een computer een binair systeem. Vijf dagen werken, twee dagen thuis. Of werk, werk, thuis, werk, werk, thuis, thuis voor wie bijvoorbeeld deeltijds werk. Wanneer aan die regelmaat een wijziging optreedt, raakt iemand met PDD-NOS totaal uit balans. Een feestdag op donderdag en een vrije brugdag op vrijdag met nog twee vrije dagen van het weekend krijgt zo iemand niet verwerkt. De paniek slaat toe op zaterdag, want het werk roept volgens de gekende regelmaat. De autist voelt zich onrustig, onnuttig en uitgeput om die werkprikkels te onderdrukken tijdens de extra twee dagen vrij. Hij vraagt zich constant af welke dag het is tijdens het lange vrije weekend en verlangt naar duidelijkheid en het door hem vertrouwde binair systeem zonder afwijkingen.   Om de vele prikkels die men krijgt tijdens de dag te verwerken moedigt het onderwijs in Vlaanderen aan om autisten een dag in de week thuis les te geven. De vele verplaatsingen tussen klaslokalen en elke uur een totaal andere materie van een andere leerkracht zijn geen lachertje als elk detail gelijktijdig op je afkomt.   Terwijl jij de hoofdzaak zoekt, zit de leerkracht al vier zinnen verder. Een autist lijkt voor de buitenwereld dan ook een luie en ongeïnteresseerde leerling op school. Niets is minder waar. Vaak is een autist bijzonder goed in één welbepaald vak waar al zijn interesse naar uit gaat en moet hij of zij hard knokken om mee te kunnen met de andere vakken door de vele prikkels die hij constant krijgt in zijn denkwereld.   Een weekplanning met duidelijke rustmomenten en aandacht voor de persoonlijke interesses is onontbeerlijk. Wanneer er extra vrije dagen zijn moet de autist een leidraad hebben, hoe die dag er kan uitzien. Dit geldt zowel voor adolescenten als volwassenen. Zonder structuur komt er nooit rust in een gezin met iemand met autistische kenmerken. Alle nuttige informatie dient dag na dag voor elk gezinslid in een tabel worden weergegeven. Ook taken, rustmomenten en tijd voor hobby’s en eventueel wat de pot schaft. Het is ook belangrijk dat zulke planning elke week goed wordt besproken en bekeken zodat duidelijk is wat iedereen kan verwachten.   Ook moet men voorzien dat iemand met PDD-NOS regelmatig zijn hoofd kan leegmaken. Voor de ene is dat een wandeling of fietstocht. Voor iemand anders kan dit lezen of gamen zijn. Dieren kunnen ook therapeutisch werken om gevoelens die moeilijk naar medemensen uitgaan via een knuffel of stoeipartij met een hond of ander dier te uiten. Paarden blijken vaak ook geschikt om autisten tot rust te brengen. Natuurlijk moet men rekening houden met angsten en allergieën en de persoonlijke interesses van elkeen. Geen twee mensen zijn gelijk en ook geen twee mensen met PDD-NOS.   Relaties en autisme   Veel handboeken werpen op dat relaties met een autist gedoemd zijn te mislukken. Het is inderdaad een moeilijke combinatie. Een relatie kost immers veel tijd en energie. Er zijn tal van keuzes die gemaakt moeten worden en iemand met PDD-NOS of een andere vorm van autisme voelt zich een speelbal in een razend drukke wereld vol activiteiten,  huiselijke beslommeringen en sociale contacten. Het liefst van al trekt men zich terug in de eigen leefwereld. Met een goed afgebakende planning waarin duidelijk wordt omschreven wat van hem verwacht wordt. Wanneer, hoe en met wie men afspreekt. Welke huishoudelijke taken op welk ogenblik dienen gedaan te worden. En voldoende ruimte voor een eigen inbreng, eigen interesses en een veilige plek waar men zich kan terugtrekken wanneer de wereld rondom hen te druk wordt.   Een lat-relatie, een eigen werk- en hobby kamer, een weekend in rust om het hoofd regelmatig leeg te maken. Het is moeilijk te begrijpen voor wie niet kan doordringen in het hoofd en de drukke wereld van zijn partner. Wil jij zoveel mogelijk bij je liefste zijn, wil je partner zich terugtrekken in zijn eentje op regelmatige tijdstippen.   Onverwachts langsgaan bij je geliefde of niet gepland bezoek zijn een nachtmerrie. De planning moet duidelijk weergegeven wat men die dag kan verwachten. Wat is de inbreng van elkeen? Om welk uur begint en eindigt de activiteit? Waar moet men naartoe en met wie? Is er mogelijkheid om een kalmere stek op te zoeken wanneer het te druk wordt of aan te geven dat het hoofd vol zit en men verlangt naar de vertrouwde omgeving.   Sociale activiteiten zijn vaak een marteling. Ze moeten tijdig gepland,  duidelijk omschreven en met wederzijdse instemming plaatsvinden. Vaak is een theater bezoek na een drukke werkdag geen ideale ontspanning. Dat plan je beter op een vrije dag. Net als een ontmoeting met vrienden of boodschappen doen in een drukke supermarkt.   Boodschappen doen. Eenvoudig voor jou, een heksenketel voor je partner. Al die artikelen, kleuren, vormen, afmetingen en tekst boodschappen meter na meter. Ik moet yoghurt hebben, maar er zijn veertig verschillende soorten. En hoe zijn die gerangschikt? Volgens kleur, prijs, naam, inhoud? Welke moet ik nemen en zijn er in reclame of niet?   Uiteindelijk kies je best telkens hetzelfde merk. En maak je een lijstje met producten die je zeker niet mag vergeten. Vergeet een autist een boodschap, dan koopt hij erna beslist een driedubbele portie om een nieuwe zoektocht te vermijden.   Een supermarkt is een gekkenhuis. Al die doosjes en blikjes, rayon na rayon. Kleuren, vormen, product namen. Om het nog niet te hebben over het constante geroezemoes van winkelende klanten, het meisje van de supermarkt dat aangeeft waar een product staat aan een klant een rayon verder, de audio boodschappen, het knarsende wieltje van de winkelkar, het licht van boven, de zoemende airco en koelkasten,  de joelende kinderen die snoep willen,  de piepende barcode scanner,  de geur en kleuren van het fruit, de geur van het kuisproduct, enz.   En alsof dat allemaal nog niet erg genoeg is,  worden producten vaak van plaats veranderd in een supermarkt. Of heb je zoveel keuzes dat de paniek toeslaat. Boodschappen doen in de daluren, een boodschappenlijstje en de vertrouwde omgeving van de gekende winkel zijn beslist aan te raden.   Zoals je best je partner laat weten wie er komt op een familiefeest of sociale verplichting. Zodat deze een idee heeft van het aantal aanwezigen en voor hem bekende ankerpunten. Belast je partner niet met overbodige details, maar breng de boodschap duidelijk en kort over en controleer of alles begrepen werd. Ga het ook niet doordrukken dat je partner erbij dient te zijn op elke sociale activiteit, maar geef hem de keuze. Een feestje op de avondschool, de opening van een nieuwe tentoonstelling in een galerij een winkelcentrum lijken jou verschrikkelijk fijn. Maar je partner piekert daar misschien nachten over hoe hij aan zulke activiteiten kan ontsnappen. Geef dan ook voldoende ruimte en mogelijkheden om zich terug te trekken naar de vertrouwde omgeving. Als je partner een avond in zijn eentje wil lezen, gamen, modeltreinen bouwen of eender wat, geef dan die mogelijkheid.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
5918 3

Orkaan van het leven

Een orkaan van moleculen zweeft rond Kleine partikels hoog boven in de lucht Met een verschroeiende niets aflatende snelheid Och zo klein, och zo snel, bliksemsnel Twee atomen, punten, stippen in het helal Eeuwig blijvend, eeuwig voort bewegend Een snelheid, een intensiteit, een kracht nooit gezien Piepkleine delen die zweven in de stroom van een fluitketel, energie opwekkend, drijvend, vliegend, storm en orkaan, snelheid Verder dan wij kunnen zien met camera’s en telescopen Meer licht, meer power, meer kracht dan wij in mensentaal kunnen benoemen Het helal miljarden keren groter dan wij ooit dachten Duizend Columbussen nodig om het te ontdekken… ooit Zo enorm, zo ledig en zo vol Leeg en vol tegelijk Zwart, kleurloos en regenboog kleuren tegelijk Jij mens kan niets zien Hij God kan alleen zien Bestuurder van mens en natuur Partikels, stofjes in het helal Met de afstandsbediening voor miljarden drones Foto: Tallawah75 op Flickr.com Nee, het leven is niet eindig Het begint pas als wij denken dat het stopt Als de mens denkt dat het vijf voor twaalf is, is het nog maar de eerste minuut van de nieuwe dag We hebben nog niets gezien Het is nog volstrekt donker en nacht Het blauwe uur moet nog komen Het is nog maar net naar bed gegaan De schakering, overgang tussen dag en nacht of nacht en dag beter gezegd Eén minuut na middernacht is het Niet vijf voor twaalf Als wij denken dat we dood gaan, dan het einde nabij is, dat het afgelopen is, dat we onze keukelaar gaan zetten, zijn we nog primatuurtjes Het leven begint pas als wij denken dat er geen leven meer is Als we het einde denken te zien, is het nog wachten op het licht na de tunnel Als alles donker wordt, is het maar een slaap Als alles tot rust komt, is het maar een pauze Een knop ‘on hold’ Even uitademen De stilte van één mini-seconde En nog één Als alles stil en donker wordt, als alles dood lijkt, is het een stilstaand beeld op de tv, de winterslaap van fauna, flora, een beer, de bloem, de boom, onszelf Foto: Katyefamy op Flickr.com Onze winterslaap gaat tot het kleinste partikel, het kleinste atoom, de kleinste cel van ons lichaam De kern van onszelf, ons bestaan Het lichaam is ons omhulsel Zoals chichorei, een ajuin, alles verwelkt, alle schillen bevatten de kern van ons bestaan, ons wezen Het karma vervat in de ziel De pose tot de pauze En na elke pauze het atoom dat onze ziel bevat en dat opnieuw uitgroeit tot een nieuw karma, een nieuw bestaan Als we ons ontdoen van alle schillen, vervellen we telkens tot het ene atoom dat meer licht geeft dan alle sterren samen Dat meer energie en kracht bevat dan de zwaarste atoombom of vulkaanuitbarsting Uit het niets zal alles ontstaan Opnieuw en opnieuw Elke atoom zal opnieuw zijn karma opbouwen Als een lege batterij in het stopcontact opnieuw tot leven komt Er is geen einde aan het leven De dood is enkel de transitie, de pauzeknop naar een ander leven De trein die even stil staat En toch weer verder bolt naar een nieuwe halte Een nieuw landschap verkent en ontdekt en over de sporen weer tot leven komt De sporen liggen er De wissels van voordien bepalen onze volgende bestemming Ons doel, onze reis We sporen naar een nieuw leven, naar een nieuwe toekomst Een nieuw karma verwelkomt ons Hoe de partikels zweefden en quasi tot stilstand kwamen bepaalt de volgende beweging, vlucht, storm, orkaan in ons bestaan Nooit meer hetzelfde als voorheen, het verleden, als de rugzak, de bagage om mee te nemen op een nieuwe reisweg Een nieuwe route in ons bestaan Als niets zijn wij gekomen en als niets zullen wij ook verder gaan Ons bestaan BIJ-STAAN Iemand staat ons bij Een éne God figuur Geen mens, heel anders   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Ooit was ik de snelste

Ooit was ik de snelste en ooit zal ik opnieuw de snelste zijn. Ooit was er een kracht groter dan dag en nacht. Dag en nacht zouden in het niets verdwijnen door deze kracht. Dag en nacht zijn uitvindsels van de mens. De mens in al zijn beperkingen en zorgen. Denkt alleen aan gisteren en morgen. Wie de grootste kracht kan voelen. Zal bereiken de allerhoogste doelen. Wie zal leven in heden tracht niet naar Eden. Ons aards’ bestaan is een doekje. Minder dan een letter in een oneindig boekje. Ons lichaam is een last. Gooi het weg, onnodig ballast. Alleen wie zijn lichaam kan verlaten. Die zijn karma zal optimaal baten. Sneller dan het licht en het geluid. Komt de ziel het aardse lichaam uit. Een kracht, geen atoombom kan dit aan. Een snelheid, alle hindernissen uit de baan. Een lichtflits, mooier dan de mooiste fee. Een bereik, geen afstanden tellen nog mee. Alles begint waar alles eindigt. Alles geneest waar alles pijnigt. Ziekte en pijn zijn alleen op aarde. Elders hebben zij geen enkele waarde. Wie de aarde kan loslaten heeft een oneindig aantal nazaten. Sneller dan het licht zal ik straks vliegen. Krachtiger dan een explosie mijn beperktheid verliezen. Een korrel in de woestijn zal mijn lot weer zijn. Kleiner dan klein en groter dan groot. Het mooiste lichaam heeft afgedaan. Slechts een schuilplaats van het aards’ bestaan. Komen zal ik opnieuw, komen zal ik altijd. Ontdekken en beleven, het lastdier en de vrijheid. Het leven heeft geen zin, als een ring heeft een begin. Veel zwaarder dan elk water is ons denken aan steeds later. Later is pas hier als drie is een vier. Waarom denken aan morgen, een stad van 1.001 zorgen? Wie leeft zijn eigen leven, bereikt de grootste zegen. Geniet, beleef vandaag. Morgen is te snel en gisteren was te traag.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Zwanger van stenen

De lucht is zwanger van zware stenen. Die drukken zich omlaag naar Moeder Aarde. Platte keiën als loodrechte muren. Loopgraven waarin de mens zich kan schuilen. Schuilen tegen de dagelijkse regen van zorgen, beslommeringen en problemen. De lucht is zwanger van keiën zo plat. Als licht- en donkergrijze vijgen, pladijzen. Opeen gestapeld als de vergeten muur van Berlijn. Hastings komt weder na 3.000 jaar afbraak. De geschiedenis als rode draad. Muren als verdediging, oorlogen en oproer, opstand en geweld, haat, racisme, welgesteld. Loopgraven van oorlog, loopgraven van adel. Kastelen en burchten zo hoog. Krak des Chevalier, miniversie in Gravensteen. Belforten, kerken en kathedralen. Monsters van pracht en praal. De vergeten rijke stinkerd in God’s portaal. Grafstenen in de zij- en middengang. Betonblokken en zerken duwen dieper dan ooit. Dood is dood en blijven liggen zult gij. Vergaan met de pieren en vergaan met de dood. De keiën maken muren, zwakkeren moesten verduren. Het hoofd voelt de druk. Van opeengestapelde keiën, rotsblokken, een hand groot. Niemand die daar van genoot. Onderdrukken, apartheid, verdelen, beheren, arm en rijk, Westen en Oosten, gelukzoeker, vluchteling, armoedezaaier, verschoppeling. Verstotenen der aarde, vergeten door God. Al eeuwen, al jaren bouwen we muren om ons heen. Muren van zorgen, verdelen en heersen. Lijnen in het veld, afbakenen op het kadaster. Stenen die drukken. Platter dan vijgen. Van drie uur tot vijven. Geen tijd meer, beklijven. De kameel kijkt mij aan. Blij, een hunker. Zonder zorgen, geen pijn. Zo zou het nu zijn. Muren beklimmen, graffiti op beton. Met hamers en beitels. Muren afbreken en bouwen. De zinloosheid aanschouwen. Trabant in de mist. Een vierkante blokkendoos. Toen Putin spion was in Berlijn. Vervlogen tijden, vervlogen zorgen. Zoveel beter, zoveel slechter. De hunker naar gisteren, sterker dan de toekomst van morgen. Geluk is broos. Verdriet zo groot. De keiën… ze duwen. Dieper drukken, het hoofd zo vol. Verwachtingen en zorgen. Zo vol, zo druk, lawaai, rumoer, altijd weg, nooit thuis. Wanneer eens thuis? Thuis is zo ver weg. Tussen Antwerpen en Brussel. Tussen Brussel en Oostende. Tussen verwegistan, tussen vandaag en morgen. Een huwelijk, een feest. Tot driemaal toe, maar nooit weg geweest. De blijvende vluchteling. Vlucht uit vandaag, altijd op weg naar morgen. Geen thuis, de zorgen. Koffers als mammoeten op de verzengende hitte van macadam, gesmolten asfalt, de rimpels in beton. Kneggedeng, kneggedeng. En ik hoor het alleen. Een beitel. Beton in brokken. Het stof. De wind. Blazen heel ver. Grijs stof, grijs beton. Bruine zandkorrels in de woestijn. Roodbruin als een vos in zijn burcht. Rammelen, roodgroene letters van bierhandel De Man. Stapels bier en drank. Vaten heffen en kratten tillen. Het gezoem van Utrecht tot Meppel, de auto. Een aangekondigd monster. 1.500 kilo staal. Rubber schurend over elke rimpel in het asfalt. De vogels ze fluiten. Hoor ze zich eens uiten. De zorgen voor morgen. Hoe kan je in de toekomst leven als vandaag mijn gisteren hier nog staat? Als het fluiten niet wil stoppen. Groenrode pestkoppen. Wil slapen, wil rusten. De keiën vermalen, de brokken betalen. Zand zal terug zand zijn. Stof tot stof wederkeren. De tijd verbindt de steden. Tot stof zult gij wederkeren. De muren blijven staan langs grachten en tramsporen. Opletten en vluchten voor de aankomende tram. In een bocht. Toeterdetoet. Ik kom eraan. Maar voor de kasteelpoort blijven wij staan. Allen tezamen. Muren zo dik. Kruisvaardersburcht in Homs. Ik mis je… die muren, duizendjarige stenen, versmolten tot pracht. Muren van rust. Stof om te bezinnen. Stof om te beminnen. Homs, Aleppo, wat doen ze je aan? In rust een duizend jaar bestaan. Kasteelburcht van de Koerden. Toen kwamen de kruisvaarders eraan. Ridders van Gent en ridders van Malta. La Valetta precies. Moslims en christenen. Een zorgeloos bestaan. Kalifaat en khalifa. Andalousië en Irak. Perzië, Iran. Waarom die verdeeldheid, al die zorgen? Waarom altijd vechten, die strijd en die haat? Niemand die daarom vraagt. Palestina, de joden, een eeuwig conflict. Een garen, een kleur, rode draad van bloed, de dageraad, de morgen. Duizend jarige haat. Hoe mooi was het ooit. De graansikkel, het paradijs. Fruit in alle kleuren. De humus, de morgen. De zeevaarders, zij varen uit. Van Beiroet, Libanon. De mare nostrum bevaren. Schepen, kajuiten. Ceder trees. Dadels, vijgen, mago’s, graan en de wijn. De wierook uit Jemen. Met qad, de drugs, bolle wangen, de rust, de vaak, de slaap, de zorgen verdrongen. Op weg naar morgen.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Weer verandering!

Weer verandering! Weer storm in mijn hoofd! Nieuwe computer, nieuw behang, nieuwe dokter voor de voeten. Waarom weer verandering? Waarom weer helemaal anders? Ik ben het even beu. Ik wil ook dingen alleen doen. Rust en stilte in mijn hoofd. Weg tornado’s die alles mee zuigen in een draaikolf. Ik wil een bureau thuis om aan te werken en te schrijven. Tractor. Boem, boem. Weg zijn wij. Altijd weg, altijd reizen. Bakstenen vallen uit de lucht. De muur is af en toch blijven bakstenen naar beneden komen. Rode bakstenen. Mijn hoofd zit vol. Vol lawaai, drukte, veranderingen, geluiden. Weg is de stilte. De stilte van de woestijn. Koekoek en roekoe. Ik wring hun nek nog eens om! Dit is geen uur om al wakker te zijn! Deur open en dichtklappen van een auto. Starten van de auto, verder rijden. Bonk, knots. Waarom maken autoportieren die ’s morgens dichtslaan altijd zo een hels kabaal? Kabaal, lawaai. Lawaai, kabaal. Vlucht naar voren. Was morgen maar gisteren, dan zou ik vandaag gelukkig zijn. Mijn hoofd zit vol. Weeral! Zoals een pas getankte benzinetank in de zomer. Zoals de Piper Alfa uit zijn voegen explodeerde. Vol zoal zwart en dan nog zwarte dozen erbij. De weg van stilte is zoek. Een verlaten eenzame weg versus een autostrade van indrukken en geluiden. Emoties en gevoelens als een zware last in een rugzak om mee te dragen. De rugzak lijkt makkelijk van je af te gooien en dan strompel je opnieuw over een nieuwe rugzak. Vol met andere spullen waarvan je niet weet of ze van jou, jou buurman of iemand anders zijn. Als die koekoek nog eens koekoek roept, zal ik wat kroepoek in zijn bed steken. Vliegtuig weg met zorgen in de lucht of weg om weg te zijn? Als jaarlijkse of trimestriële verplichting. Die we dan met de nodige druk en poeha aan onszelf hebben opgelegd. Mijn verhaal. Een ander verhaal. Ik ben anders. Maar laat me toch mijzelf zijn. Laat mij leven en mijn eigen ding doen. Ik ben geen kleuter, geen klein kind. Ik heb ook een mening, interesses, ik wil ook mijzelf zijn en mij nuttig voelen in deze maatschappij. De storm kan gaan liggen. De stilte kan terugkeren. Het zware hoofd zat weer zo vol. Vol-au-vent met koekoek. Dat zou misschien ook wel lekker zijn.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

‘Explosie’ bij autisme

Sinds één jaar heb ik de diagnose autisme van een centrum in Oudenaarde. Je denkt dat iedereen zo is, denkt, ziet, hoort, ruikt, voelt, leeft en beleeft zoals jij. Maar dan kom je op je 41e tot ontdekking dat jij ‘anders’ bent. Niet iedereen zit op de autoweg te focussen op de nummerplaten. Niet iedereen let op de details en ziet geometrische figuren in de dagdagelijkse dingen. Niet iedereen hoort vijf soorten geluid door elkaar. Om nog maar te zwijgen van het klank- en lichtspel in een warenhuis, met tientallen merknamen, kleuren, vormen, geluiden van de kassa, diepvriezer, de tl-lamp, babbelende klanten in alle uithoeken van de supermarkt, de messen in de slagerij, de schoenen over de vloer, de winkelkarren over de tegels, enz. Boodschappen doen is een nachtmerrie. Zeker als dit niet in een snelvaart kan gebeuren in een vertrouwde supermarkt. Een autist heeft bijna altijd af te rekenen met hoogsensitiviteit en krijgt gemiddeld vijf keer meer beelden, geluiden, vormen en informatie binnen. Het is bijzonder vermoeiend en het selectieproces om al die informatie, indrukken en prikkels te filteren kost bijzonder veel tijd en energie. Iemand met autisme moet dan ook regelmatig tot rust komen. Mijn vriend vond het boek ‘Leven zonder filter – mijn ervaring met hoogsensitiviteit’ van Fleur van Groningen een aanrader om beter te begrijpen wat hoogsensitiviteit inhoudt. Het is een constant gevecht met de steeds drukke ‘boze buitenwereld’. En kan voor dat filteren van informatie onvoldoende tijd benut worden, dan geraakt het hoofd vol. In dat geval kan er geen nieuwe informatie meer bij. De persoon – autist – moet dan zijn hoofd kunnen leegmaken. Zoniet blokkeert de autist, krijgt hij nieuwe informatie niet meer verwerkt en moet hij eerst tot rust komen. Krijgt een autist deze rust niet, dan ‘ontploft’ deze; een explosie van woede, verdriet, onbegrip, angst en boosheid. Iedereen is dan de vijand van de autist; in het bijzonder diegenen die hem/haar het meest dierbaar zijn. De woede zal zich dan richten tot hen die het goed menen met iemand met een autismespectrumstoornis. De woede kan gepaard gaan met een hevige woordenwisseling, ongecontroleerd verdriet en woede en het gooien met of vernielen van voorwerpen. Nadien heeft iemand met autisme van zulke explosie bijzonder veel spijt, maar het instinct laat hem/haar weinig alternatief. Het is een utopie te denken dat een autist nooit meer zulke explosie van woede en verdriet zal hebben. Deze ‘ontploffing’ kan zich keren tegen zichzelf of tegen voorwerpen of personen in de ‘boze buitenwereld’. Door voldoende rustmomenten in te bouwen kan men deze explosies trachten te beperken. Maar aangezien alle prikkels vijf keer intenser binnen komen, zal ook zo een explosie ook voor de buitenwereld merkwaardig voorkomen. Schoppen tegen deuren, slaan tegen muren en op latere leeftijd gooien met voorwerpen. Hoeveel gsm’s ik al stuk heb gegooid weet ik niet. Het probleem kan ook latent aanwezig zijn en pas bij een nieuwe situatie, werk of relatie pas echt naar boven komen. Iemand die in zijn/haar eentje alles onder controle had, krijgt opeens te maken met een nieuwe school, job, huis of relatie en kan zich niet langer verstoppen voor de ‘boze buitenwereld’. Elke verandering zorgt bij autisten voor veel stress, onzekerheid en negatieve prikkels. Zelfs nieuw behangpapier, een nieuwe plaats voor de koffiezet, een nieuwe dienstregeling van het openbaar vervoer, een nieuwe winkel in de straat, bezoek op onbekend terrein, een feestje, vakantie, een vrije dag tijdens de week, enz. Een autist heeft regelmaat, structuur en planning nodig. Een weekplanning opstellen in onontbeerlijk in een gezin met iemand met autisme om zekerheden, taken en rustmomenten in te bouwen. Fietsen en wandelen in de natuur is positief om de gedachten van zich af te zetten en het hoofd leeg te maken. Of een hobby die men graag doet. Schrijven kan ook helpen om prikkels te verwerken. Maar dit alles geeft nooit de zekerheid dat iemand met autisme zich nooit onbegrepen voelt en explosief zijn woede en angst naar buiten stroomt. Weet dan 200 % zeker dat deze woede, verdriet en angst NOOIT het gevolg zijn van persoonlijke vete, maar altijd gericht op de ‘boze buitenwereld’. Je mag iemand met autisme dan ook niet veroordelen voor zulke woede uitbarsting, want die persoon heeft er nadien ook bijzonder veel spijt van, maar die explosie gebeurt buiten zijn/haar wil om. Een relatie met iemand met autisme is dan ook niet makkelijk en veel structuur, planning en geduld is nodig. Anderzijds krijg je er ook een unieke, lieve persoon voor terug als je hem/haar zichzelf laat zijn met alle beperkingen, maar ook met vele talenten die autisten hebben.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
539 2

Ik ben een fooraap

Ik ben een fooraap. Elk weekend naar een andere kermis. Van het ene dorp naar het andere dorp. Altijd maar heen, altijd maar terug. Altijd maar reizen van de ene kermis naar de andere. Het lachen is mij al lang vergaan. De belletjes rond de nek van de fooraap klinken triest en dof. De lach veranderde in een droeve snoet. De kinderen lachen, de kinderen zijn blij. Maar de fooraap, die lacht niet mee. Het lachen is hem al lang vergaan. Elk weekend reizen, elk weekend weg. Het leek zo mooi, maar hij heeft het nu wel gehad. Hij wil weer thuis op de schouw. Niet dat de kinderen niet vriendelijk zijn tegen hem. Ze lachen, ze zijn blij, maar de fooraap ziet het niet meer. Waar gaat hij volgend weekend weer naartoe. Een nieuwe kermis, een nieuwe stad, een nieuw verhaal, allemaal hetzelfde en allemaal anders. Altijd joelende, luidruchtige kinderen. Altijd drukte, overal flinkerende lichten, harde muziek, duizenden stemmen door elkaar in elk een andere taal, elk een ander verhaal. De aap is moe. Hij heeft elke kerktoren gezien. Elk kind, elke ouder, elk kleedje van moeder, elke pantalon van vader. Elk dorp, weer heen, weer terug, weer opstellen, weer afbreken. De aap kijkt langs hen door. De aap kijkt weg. Zijn vertrouwde plaats op de schouw is weg. Hij moet maar door. Hij moet steeds verder. Kermis hier, kermis daar. Hij haalt alle gezichten door elkaar. In elk dorp een kerk, een pastoor en een koer, een school en een paard van de melkboer. De tijd is zo lang blijven stil staan. Bij de kermis in Marrakesh. Dat was nogal wat. Van de andere kermissen herinnert de fooraap zich niets meer. Altijd heen, altijd terug. De dorpen lopen door elkaar. Als vlekken op een trui. Donderdag, maandag, woensdag, weet ik veel. Andere dag, dag voordien, dag nadien, dag verdwenen, dag erbij, dag opnieuw, dagen vooruit, dagen terug… 26 8 6 14 31 2 11 9. Cijfers als spoken door de nacht. Linksboven, rechtsonder, vooruit, achteruit. Met twee, met drie. Weer heen, weer terug, weer daar, is het waar? Hoofd is vol, hoofd moet leeg. Geen mens weet hoe zwaar hij het heeft. De fooraap moet elk weekend mee, van in Lotharingen tot aan de zee. Honderden lichten, zilver, groen en rood, dansen als kwelduivels hun eigen dans in de nacht. Cijfers nemen hun rollercoaster. De 9, 1, 2, 3 willen van voren staan. De fooraap ziet ze allen tezamen. Cijfers met krullen willen altijd gans vooraan. De 3, de 9, de 2, de 8. En de 1 op een zielenpoot. Cijfers blijf toch staan! Ik wil jullie niet allemaal samen zien. Kleuren blijf stabiel, ik hoef geen heel pallet te zien. Dagen blijf gewoon. Geen brugdag, geen feestdag, doe gewoon! Piramide, balk, rechthoek, vierkant, trapezium, cirkel. Blijf toch in de wiskundeles bij meester Kris of bij juffrouw Sonja, n’importe qui, maar achtervolg mij niet. Stappen, lopen, slenteren op de kermis in dit avond. Dorp na dorp dezelfde kerk. Maar zoveel kabaal, alle kinderen hun eigen verhaal. De aap wil rust, even niet op de kermis staan. Maar achter in de klas, waar het altijd fijn was. Hoe vriendelijk de kinderen ook zijn. De fooraap ziet hetzelfde verhaal. Van Malika, de vader, de kermis in Marrakesh. De andere kermissen zijn verdwenen.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Opleiding

Publicaties

Prijzen