de laatste boom
hij is gestolen uit wat ooit nog was
een bos vol laatste hoop
het bloedt het stroomt
uit stronken door de beken en de stam
heeft iemand afgezaagd
een rood dat lijken kennen
is gekozen voor de achtergrond
het klontert veel te traag
de laatste boom
hij is verworden tot wat planken
voor een stille kist allicht
het doet het vecht
er druppen tranen uit de lucht
ze zijn te zuur voor mijn gelaat
gedood wordt zomaar alles
al het hout der kindertijden straks
dan heb ik alles losgelaten
de ondergang
heeft nog geen zon gekozen
die mijn donker rood
verdragen kan
ik durf niet meer
zomaar omhoog te kijken want
de kruinen witte vogels
zijn niet meer
wenen wil ik
nog één keer
voor boom
voor land
verdwenen kogels
uit de reeks 'Waanhoop'